Nie trzeba spoglądać do kodeksu, aby wiedzieć, że rodzice i dzieci są zobowiązani do wzajemnego wsparcia. Jednak nie małe zaskoczenie może stanowić uregulowanie zawarte w art. 91 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jaką tym razem ustawodawca „niespodziankę” tam przewidział?
Otóż, zgodnie z powołanym przepisem, dziecko, które uzyskuje dochody z własnej pracy, powinno przyczyniać się do pokrywania kosztów utrzymania rodziny, jeżeli mieszka u rodziców. Drugim obowiązkiem nałożonym na dziecko, a wynikającym z tego samego artykułu, jest to, że dziecko, które pozostaje na utrzymaniu rodziców i mieszka u nich, jest obowiązane pomagać im we wspólnym gospodarstwie.
Mało kto z nas zdaje sobie sprawę, że takie obowiązki zostały uregulowane ustawą. Chęć pomagania rodzicom, czy przyczynianie się w sposób materialny do utrzymania rodziny, kojarzy się zazwyczaj z dobrą wolą dziecka lub z wpojonymi mu wartościami, a nie z kodeksowym zobowiązaniem.
Wskazane powyżej obowiązki dziecka nie zostały jednakże bezpośrednio obwarowane żadną sankcją z tytułu ich nie wypełnienia. Doktryna wskazuje jednak, że w sposób pośredni, sąd opiekuńczy może pozbawić dziecko, na gruncie art. 21 Kodeksu cywilnego, możliwości rozporządzania swoim zarobkiem.
Porady prawne adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych - on line lub telefonicznie