Utrudnianie kontaktów z dzieckiem ustalonych przez sąd

Zgodnie z regulacjami zawartymi w Kodeksie postępowania cywilnego, jeżeli osoba, pod której pieczą dziecko pozostaje, nie wykonuje albo niewłaściwie wykonuje obowiązki wynikające z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, sąd opiekuńczy, zagrozi jej nakazaniem zapłaty na rzecz osoby uprawnionej do kontaktu z dzieckiem oznaczonej sumy pieniężnej za każde naruszenie obowiązku.

Powyższe oznacza zatem, że jeżeli jeden z rodziców nie realizuje ustalonych przez sąd kontaktów, wówczas drugi z rodziców może wystąpić do sądu, aby zagroził temu rodzicowi koniecznością zapłaty określonej kwoty, jeżeli kontakty nie będą nadal realizowane.

Co jeśli jednak groźba sankcji finansowej na rodzica nie zadziała i do kontaktów z dzieckiem nadal nie będzie dochodzić? Otóż, w takiej sytuacji przepisy stanowią, iż jeżeli osoba, której sąd opiekuńczy zagroził nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej, nie wypełnia nadal swego obowiązku, sąd nakazuje jej zapłatę należnej sumy pieniężnej, ustalając jej wysokość stosownie do liczby naruszeń. Przy nakazaniu zapłaty określonej sumy pieniężnej sąd uwzględnia sytuację majątkową osoby, która jest zobowiązana do zapłaty.

Ustawodawca nie wprowadził tutaj limitów kwotowych czy też przedziału kwotowego, w jakim sąd opiekuńczy może nakazać zapłatę określonej sumy pieniężnej. Jej wysokość powinna jednak stanowić istotną dolegliwość dla zobowiązanego, tak aby gwarantowała skuteczność prawidłowego wykonywania kontaktów w przyszłości.

Przymuszenie rodzica do realizacji ustalonych kontaktów drugiego rodzica z dzieckiem odbywa się więc dwuetapowo, najpierw należy wystąpić do sądu o zagrożenie nakazaniem zapłaty, a jeśli to nie przyniesie rezultatu, wówczas należy wnieść o nakazanie zapłaty określonej kwoty.

Wskazany sposób egzekucji kontaktów z dzieckiem wymaga podjęcia szeregu działań oraz jest nieco czasochłonny, co do tego nie ma wątpliwości, jednak zwykle jest skuteczny, a to dlatego, że zasądzona przez sąd kwota z powodu nierealizowania kontaktów trafia do rodzica, który w tym przedmiocie wnioskował, zwykle więc do byłego męża/żony, co już stanowi wystarczającą „karę”. Ponadto wydany nakaz zapłaty może być bardzo dotkliwy dla rodzica, gdyż sąd ustala kwotę za każde naruszenie kontaktu, jeśli więc sąd uzna, że za niezrealizowanie kontaktu rodzic powinien zapłacić kwotę 100 zł, to przy dziesięciu niezrealizowanych kontaktach kwota do zapłaty wynosi już 1 000 zł.

Istotne również jest, że jeżeli nie doszło do wykonania kontaktu na skutek działań rodzica pod którego stałą opieką dziecko pozostaje, drugi rodzic może wnioskować także o zwrot uzasadnionych wydatków poniesionych w związku z przygotowaniem kontaktu, czyli na przykład o zwrot kosztów podróży.

W przypadku braku realizacji kontaktów niewątpliwie warto więc podjąć wskazane powyżej działania, bo choć są nieco czasochłonne, to jednak widmo zapłaty określonej kwoty na rzecz drugiego rodzica, zwykle skutecznie mobilizuje do respektowania orzeczenia sądu w przedmiocie kontaktów.

Pamiętać również należy, iż omówione powyżej postępowanie dotyczące wykonywania kontaktów z dzieckiem, ma zastosowanie nie tylko w sprawach dotyczących kontaktów z dzieckiem rodziców, lecz również innych osób, czyli z rodzeństwem, dziadkami, powinowatymi w linii prostej oraz innymi osobami, które sprawowały przez dłuższy czas pieczę nad dzieckiem.

Obowiązki w przedmiocie kontaktów z dzieckiem mogą ponadto wynikać nie tylko z orzeczenia sądowego, lecz także z ugody zawartej przed sądem lub ugody zawartej przed mediatorem.