Podatnicy posiadający samochody, często parkują na parkingach objętych strefą płatnego parkowania. Opłata za parkowanie uzależniona jest od czasu w jakim samochód stoi na parkingu. Opłatę należy uiścić w chwili zaparkowania samochodu. Występują jednak sytuacje, w których osoba parkująca samochód źle oceni czas w jakim samochód będzie parkowany.
Polski podatnik może traktować jako koszt podatkowy tylko te wydatki, które wiążą się z osiągnięciem przychodu lub ochroną źródeł przychodu.
Obowiązek dokonania zapłaty dodatkowej opłaty za parkowanie wynika z art. 13f ustawy dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2007 r., Nr 19, poz. 115), w myśl którego za nieuiszczenie opłaty, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, tj. opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania – do uiszczenia której zobowiązani są korzystający z dróg publicznych - pobiera się opłatę dodatkową. Opłata dodatkowa pobierana jest przez zarząd drogi, a w przypadku jego braku przez zarządcę drogi. Jej wysokość określana jest przez radę gminy. W myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy zarządcą drogi jest organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego. Z kolei art. 21 ust. 1 ustawy, stanowi że zarządca drogi może wykonywać swoje obowiązki przy pomocy jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, utworzonej odpowiednio przez sejmik województwa, radę powiatu lub radę gminy. Jeżeli jednostka taka nie została utworzona, zadania zarządu drogi wykonuje zarządca.
Obowiązek uiszczenia przedmiotowej opłaty dodatkowej wynika bezpośrednio z przepisów prawa, które w sposób nie budzący wątpliwości konkretyzują elementy stosunku administracyjnoprawnego, a tym samym obowiązek ten nie wymaga konkretyzacji w formie decyzji administracyjnej.
Obowiązek uiszczenia dodatkowej opłaty parkingowej sprowadza się w istocie do obowiązku uiszczenia opłaty określonej w normie prawnej, będącej konsekwencją naruszenia prawa, tj. opłaty sankcyjnej. O zaliczeniu danej opłaty do opłat sankcyjnych nie decyduje nazwa opłaty lecz charakter sankcyjny tej opłaty, czyli związany z przekroczeniem lub naruszeniem przepisów prawa.
Ponadto z art. 23 ust. 1 pkt 50 ustawy PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów opłat sankcyjnych, które zgodnie z odrębnymi przepisami podlegają wpłacie do budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego. Zatem dodatkowa opłata parkingowa podlegająca wpłacie do budżetu jednostki samorządu terytorialnego lub organu administracji rządowej - będąca konsekwencją naruszenia prawa poprzez nieuiszczenie obowiązkowej podstawowej opłaty parkingowej - nie stanowi kosztu uzyskania przychodu.
Stanowisko takie potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w piśmie nr ITPB1/415-629/09/PSZ, z 21 października 2009 r, w którym czytamy:
„(…)Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, iż wydatki o charakterze sankcyjnym, karnym nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, gdyż nie spełniają warunku celowości określonego w cytowanym art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Ponadto należy stwierdzić, iż tego rodzaju wydatki zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodu z art. 23 ww. ustawy (…)”.
