Pracodawca może przerwać pracownikowi urlop tylko wówczas, gdy jego obecności w zakładzie wymagają okoliczności nieprzewidziane w chwili rozpoczynania urlopu. Chodzi tu o nagłe sytuacje (np. awarie), w których odpoczywający pracownik jest potrzebny w pracy ze względu na swoje kompetencje bądź kwalifikacje i dzięki niemu funkcjonowanie firmy nie zostanie zakłócone lub firma nie zostanie narażona na szkody.
Gdy już dojdzie do powrotu pracownika do pracy, pracodawca jest zobowiązany pokryć koszty poniesione przez niego w bezpośrednim związku z odwołaniem go z urlopu. Do kosztów tych można zaliczyć np. wydatki związane z podróżą powrotną, rezerwacją hotelu, biletów, zaliczką wpłaconą na wczasy czy zorganizowaną wycieczką. Fakt odwołania pracownika z urlopu powinien być udokumentowany, z wyszczególnieniem przyczyna tego odwołania oraz zwróconych kosztów.
Co do zasady, odszkodowania są zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od osób fizycznych. Dotyczy to jednak odszkodowań, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. W przypadku rekompensat za zapłacone, lecz niewykorzystane wyjazdy wakacyjne, takimi odrębnymi przepisami będą regulacje kodeksu pracy. Określają one zasady zwrotu kosztów poniesionych przez pracowników.