Strategia rozwoju usług społecznych

Uchwała o przyjęciu polityki publicznej pod nazwą Strategia rozwoju usług społecznych, polityka publiczna do roku 2030 (z perspektywą do 2035 r.) została przyjęta 7 czerwca 2022 r. 

Deinstytucjonalizacja to także element projektu "Krajowego Programu Przeciwdziałania Ubóstwu i Wykluczeniu Społecznemu. Aktualizacja 2021-2027 z perspektywą do roku 2030”. Jest to koncepcja przyjmowana nie tylko w polskiej polityce społecznej, lecz także w koncepcjach tworzonych na poziomie Unii Europejskiej. Nie można jednak mylić deinstytucjonalizacji z nagłym zamykaniem zakładów opieki całodobowej. Celem jest doprowadzenia do takich przemian w świadczeniu usług społecznych, by docelowo - w dłuższej perspektywie - takie zakłady w ogóle nie były potrzebne. Sami autorzy europejskich wytycznych zaznaczają jednak, że nie udało się takiego stanu jeszcze osiągnąć w żadnym z krajów Europy. 

Opieka dla osób potrzebujących ma być świadczona w środowisku rodzinnym, w lokalnej społeczności. Jest ona przeznaczona głównie dla osób starszych, osób z niepełnosprawnościami, zaburzeniami psychicznymi czy przeżywających kryzys bezdomności. Strategia jest także przewidziana dla rodzin i dzieci. Chodzi przede wszystkim o to, aby wypracować system wsparcia dla tych, którzy nie radzą sobie w codziennym funkcjonowaniu, ale z zapewnieniem by jak najdłużej mogły zachować swoją niezależność i mieszkać w swoich mieszkaniach. 

Aby strategia była skuteczna, konieczna jest ścisła współpraca między jednostkami administracji rządowej, jednostkami samorządowymi a także organizacjami pozarządowymi. Wspólnie istnieje możliwość wypracowania działań zapewniających skuteczny i trwały system świadczenia usług społecznych. Taki system ma pozwolić także osobom z niepełnosprawnościami być aktywną częścią społeczności lokalnej (tzw. włączenie społeczne). Celem ma być także rozwinięcie form pieczy zastępczej, by dzieci wychowywały się w warunkach jak najbardziej zbliżonych do rodzinnych.