Indywidualny rozkład czasu pracy

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o czasie pracy kierowców, indywidualny rozkład czasu pracy może przewidywać różne godziny rozpoczynania i kończenia pracy w poszczególnych dniach roboczych. W zakresie rozliczenia ważna jest dyspozycja zawarta w przywołanym artykule, która stanowi, że w takim przypadku ponowne wykonywanie pracy przez pracownika w tej samej dobie nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych.

Ponowne rozpoczęcie pracy uzależnione jest wyłącznie od obligatoryjnego korzystania przez kierowcę z wymaganych prawem odpoczynków.

Pracodawcę, który zdecyduje się na wprowadzenie indywidualnego rozkładu czasu pracy obowiązują określone wymogi formalne. Zgodnie z art. 8 ust. 4 ustawy o czasie pracy kierowców, taki rozkład wprowadza się w porozumieniu z zakładową organizacją związkową. Jeżeli pracodawca nie jest objęty działaniem takiej organizacji, indywidualny rozkład wprowadza się po porozumieniu z przedstawicielem pracowników wyłonionym w trybie przyjętym u tego pracodawcy. Pracodawca musi założyć, że funkcjonujący związek lub związki zawodowe mogą nie wyrazić zgody.

Należy też wskazać na przepisy art. 241^25a Kodeksu pracy regulujące kwestie reprezentatywności związków zawodowych. Jeżeli żadna z zakładowych organizacji związkowych nie spełnia ustawowych wymogów, reprezentatywną zakładową organizacją związkową jest organizacja zrzeszająca największą liczbę pracowników. Jeśli u pracodawcy działa więcej niż jedna organizacja związkowa, w sprawach wymagających zawarcia porozumienia ze związkowcami działające organizacje związkowe przedstawiają wspólne stanowisko w terminie 30 dni od daty przedstawienia przez pracodawcę projektu. Jeśli związki w drodze prowadzonego dialogu nie doszły do zgody w przedmiocie proponowanych zmian, to pracodawca podejmuje decyzję samodzielnie, po zapoznaniu się z wyrażonym stanowiskiem przez poszczególne organizacje.

W zakładach, w których nie funkcjonują organizacje związkowe, pracodawca porozumienie w sprawie wprowadzenia indywidualnego rozkładu czasu pracy konsultuje z wybranym przedstawicielem załogi. Przepisy nie precyzują, czy w zakładzie reprezentowana powinna być odrębnie każda grupa zawodowa oraz liczby reprezentantów, niemniej jednak wskazane jest, aby uzgodnienia dotyczące pracy kierowców prowadził przedstawiciel wywodzący się z grupy kierowców, znający specyfikę pracy na tym stanowisku. Porozumienie może być zawarte bezterminowo lub na czas określony.

Ustawa branżowa decyzję odnośnie wprowadzenia rozwiązania w sprawie indywidualnego czasu pracy przyznaje pracodawcom (po przeprowadzeniu konsultacji), podczas gdy przepisy ogólne prawa pracy dopuszczają jego stosowanie z inicjatywy pracownika, z tym że pisemny wniosek w tej sprawie skierowany do pracodawcy może zostać rozpatrzony negatywnie. W firmie transportowej pracodawca zatrudniający pracowników na różnych stanowiskach indywidualny rozkład czasu pracy może wprowadzić odgórnie wobec kierowców.

W stosunku do innych pracowników można stosować ruchomy czas pracy. Systemy i rozkład czasu pracy obowiązujący pracownika powinien wynikać z obowiązującego u pracodawcy układu zbiorowego, regulaminu pracy lub obwieszczenia. Indywidualny rozkład czasu pracy dla kierowców może być stosowany po zawarciu porozumienia i podaniu go do wiadomości zainteresowanych pracowników. Jeśli nie było zgody związków lub przedstawiciela pracowników, nie blokuje to możliwości wdrożenia indywidualnego rozkładu czasu pracy. Wówczas regulacje w tej sprawie powinny znaleźć się w przepisach wewnątrzzakładowych. Treść porozumienia w tej sprawie może przedstawiać się następująco:

„W firmie od 1 grudnia 2015 r., w stosunku do zatrudnionych kierowców, wprowadza się indywidualny rozkład czasu pracy, zgodnie z którym pracownik świadczenie pracy może rozpoczynać i kończyć o różnych godzinach. Zastosowanie indywidualnego rozkładu czasu pracy nie może naruszać prawa do odpoczynku dobowego i tygodniowego”.