Przerwy w pracy przy przewozach regularnych osób na odległość do 50 km

Kierowca wykonujący przewozy regularne osób na trasach do 50 km powinien mieć zapewnione dwa rodzaje przerw.

Wymiar tej przerwy zależy od tego, ile wynosi dzienny czas prowadzenia pojazdu:

• od 6 do 8 godzin – 30-minutowa przerwa,

• powyżej 8 godzin − 45 minut przerwy.

Są to wartości minimalne, więc nie ma przeszkód, by przerwy były dłuższe.

Przerwy te muszą być udzielone przed upływem 6 godzin łącznego czasu prowadzenia pojazdu. Mogą być dzielone na części wykorzystywane w czasie jazdy. Przepis nie przewiduje minimalnego limitu czasu ich trwania. Warunkiem jest jedynie, by przynajmniej jedna z nich obejmowała co najmniej 15 minut. Przerwy te nie są zaliczane do czasu pracy.

Do czasu pracy kierowców wykonujących przewozy regularne osób do 50 km zalicza się jedynie te okresy, które mają bezpośredni związek z wykonaniem zadania przewozowego. Zatem przerwy, podczas których kierowca przebywa np. na pętli autobusowej i czeka na rozpoczęcie kolejnego kursu, nie muszą być wliczane do czasu pracy. Odmienna praktyka firm przewozowych wynika z faktu, że ze względu na rozmiary przerw wielu kierowców nie byłoby w stanie wypracować obowiązującego ich wymiaru czasu pracy. Wbrew tej praktyce pracodawcy nie mają obowiązku płacenia za takie przerwy.

Inaczej jest w przypadku przerwy śniadaniowej, czyli 15 minut wolnego wliczanego do czasu pracy w dobach, w których czas pracy wynosi 6 godzin lub więcej. Ta przerwa może przypadać w dowolnym momencie pracowniczej dniówki.

Oznacza to, że jeśli kierowca miałby problem z uzbieraniem 30 lub 45 minut przerwy przed upływem pierwszych 6 godzin jazdy, pracodawca może udzielić mu przerwy śniadaniowej w drugiej części dniówki. W ten sposób zyska dodatkowe 15 minut do pierwszej puli przerw, czyli w prowadzeniu pojazdu.