Kwotę wolną od potrąceń dla potrąceń dobrowolnych w przypadku zatrudnienia na niepełny etat, należy ustalić proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy pracownika. Mówiąc o potrąceniach dobrowolnych, mamy na myśli np. przystąpienie do kasy zapomogowo-pożyczkowej czy spłacanie pożyczki w formie dobrowolnych potrąceń z wynagrodzenia.
Bazę obliczeń stanowi kwota zdefiniowana w art. 871 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy.
Problem z właściwym ustaleniem wysokości kwoty wolnej od potrąceń dla osób zatrudnionych w niepełnych wymiarze czasu pracy, w przypadku gdy potrącenia te są dokonywane na wniosek pracownika, wynika z treści art. 91 Kodeksu pracy. Zgodnie z tym przepisem w takich przypadkach wolna od potrąceń jest:
- kwota określona w art. 871 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy – przy potrącaniu należności na rzecz pracodawcy,
- 80% kwoty określonej w art. 871 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy – przy potrącaniu należności na rzecz innych podmiotów niż pracodawca,
tj. kwota minimalnego wynagrodzenia po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. A także – jak wynika ze stanowiska Departamentu Prawa Pracy MPiPS z 16 października 2007 r. – składki zdrowotnej w wysokości 9%. Innymi słowy – jest to kwota netto (do wypłaty) wynikająca z minimalnego wynagrodzenia.
O pomniejszaniu kwoty wolnej od potrąceń proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy mówi natomiast art. 871 § 2 KP, do którego w art. 91 KP nie znajdujemy odwołania. Dlatego też można znaleźć opinie, iż w przypadku dobrowolnych potrąceń ten przepis nie znajduje zastosowania. Poznaj stanowisko GIP w tej sprawie – pismo z 22 lutego 2011 r. (GPP-364-4560- 8-1/11/PE/RP).