Jedną z przesłanek powodujących konieczność naliczania składek na Fundusz Pracy jest to, aby podstawa składek na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalno-rentowe u danej osoby odpowiadała w przeliczeniu na okres miesiąca co najmniej minimalnemu wynagrodzeniu za pracę lub 80% tego wynagrodzenia – w pierwszym roku pracy zawodowej, a w przypadku osób wykonujących pracę w okresie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania – co najmniej 50% wynagrodzenia minimalnego.
Przykład 1:
Od dwóch lat pan Janusz świadczy pracę na rzecz tej samej spółki z o.o. w ramach umowy zlecenia, z tytułu której podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu oraz zdrowotnemu. Wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składek określone jest kwotowo i wynosi 1.620 zł. Oznacza to, że w 2013 r. za osobę tę powinna być odprowadzana także składka na FP, ponieważ podstawa składek emerytalno-rentowych jest wyższa od minimalnego wynagrodzenia za pracę (1.600 zł). Natomiast nie będzie takiego obowiązku, począwszy od stycznia 2014 r., ponieważ podstawa składek emerytalno-rentowych będzie wówczas niższa od wynagrodzenia minimalnego, tj. od kwoty 1.680 zł.
Pamiętajmy przy tym, że ustawa o promocji zatrudnienia przewiduje wiele sytuacji, kiedy to nie istnieje obowiązek odprowadzania składek na FP, mimo spełnienia przedstawionych wcześniej przesłanek, np. składek tych nie opłacamy za kobiety w wieku co najmniej 55 lat oraz mężczyzn w wieku co najmniej 60 lat.
W sytuacji gdy wynagrodzenia za grudzień wypłacane są w styczniu kolejnego roku kalendarzowego, pod uwagę bierzemy wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę z miesiąca, za który przysługują pobory, a więc z grudnia roku ubiegłego.
