Z jednej strony uda się zaoszczędzić na wynagrodzeniu za czas choroby takiej osoby, z drugiej zaś na składkach na fundusze pozaubezpieczeniowe, które w całości są finansowane ze środków pracodawcy. Dodatkowe korzyści można uzyskać, zatrudniając bezrobotnych w określonym wieku w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych. Oto szczegóły: pracodawca, który zatrudnia pracownika w wieku powyżej 50 lat:
- zaoszczędza na wynagrodzeniu za czas choroby,
- przez 12 miesięcy nie płaci składek na Fundusz Pracy (FP) i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP) za pracownika, który ukończył 50. rok życia i w okresie 30 dni przed zatrudnieniem pozostawał w ewidencji bezrobotnych PUP,
- składek na FP oraz FGŚP nie odprowadza w ogóle za pracownice, które ukończyły 55 lat, oraz pracowników w wieku co najmniej 60 lat,
- przy zatrudnieniu osoby bezrobotnej w wieku powyżej 50 lat w ramach prac interwencyjnych albo robót publicznych skorzysta z dofinansowania do wynagrodzeń, nagród oraz składek.
Oto dowód: przyjmijmy, że kwoty wynagrodzenia za pracę dwóch pracowników – jednego w wieku 56 lat, drugiego zaś w wieku 45 lat – są takie same i wynoszą 3.500 zł. Okazuje się, że przy kwocie brutto 3.500 zł koszty zatrudnienia starszego pracownika (w wieku powyżej 50 lat) są prawie o 90 zł niższe. Wynika to z faktu, że kwoty składek na ubezpieczenia społeczne opłacane przez pracodawcę są w obu przypadkach jednakowe. Zwolnieniem z opłat objęte są składki na FP i FGŚP za starszego pracownika.