Do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się wynagrodzenie wypłacone pracownikowi przez pracodawcę, u którego przysługuje zasiłek. Za wynagrodzenie pracownika uważa się jego przychód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i chorobowe. W tym konkretnym przypadku przychodem będzie więc zarówno wartość osiągniętego wynagrodzenia ze stosunku pracy, jak również z umowy zlecenia.
Przykład:
Pracownica jest zatrudniona od 1 września 2010 roku na podstawie umowy o pracę na stanowisku recepcjonistki, a od 1 maja do 31 sierpnia 2013 roku została zawarta z nią umowa zlecenie na wykonywanie archiwizacji dokumentacji finansowej w dziale księgowości. Czynności związane z umową zlecenia są wykonywane poza godzinami pracy w recepcji; osoba ta otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie wypłacane według stawki godzinowej. W sierpniu 2013 roku przedstawiła pracodawcy zwolnienie lekarskie z tytułu konieczności sprawowania osobistej opieki nad chorym dzieckiem w okresie od 19 do 23 sierpnia 2013 r.
Pracodawca w podstawie zasiłkowej powinien uwzględnić przychód osiągnięty przez pracownicę zarówno z umowy o pracę, jak i z umowy zlecenia. Wynagrodzenie z tytułu umowy zlecenia zawartej z własnym pracodawcą przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego traktuje się tak jak wynagrodzenie za pracę.
Tym samym jest ono uwzględniane w tej podstawie przy wypłacie świadczeń z tytułu niezdolności do pracy w skutek choroby za okres pokrywający się z zawartą umową cywilno-prawną. Wynika to z art. 41 ust. 2 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zgodnie z którym składników wynagrodzenia przysługujących tylko do określonego terminu nie uwzględnia się przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego należnego za okres po tym terminie.
