Najczęstsze błędy przy naliczaniu wynagrodzenia przestojowego to:
- zapominanie, że wynagrodzenie za przestój nie może być niższe od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w danym roku,
- brak opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i oskładkowania składkami ZUS wynagrodzenia za przestój,
- w każdym przypadku obliczanie wynagrodzenia za przestój przy zastosowaniu wskaźnika 60% wynagrodzenia; podczas gdy zasada ta obowiązuje wyłącznie w przypadku braku wyodrębnionego wynagrodzenia wynikającego ze stawki osobistego zaszeregowania (godzinowej lub miesięcznej), a więc przykładowo przy wynagrodzeniu akordowym,
- uwzględnianie w podstawie obliczania wynagrodzenia premii uznaniowych, nagród itp.
Podstawa prawna:
- art. 80, 81, 94 pkt 5, art. 282 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy,
- rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz.U. Nr 62, poz. 289 ze zm.),
- rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz.U. Nr 2, poz. 14 ze zm.)
