Kradzieże w firmie uzasadniają przeszukanie pracowników

Zdaniem Sądu Najwyższego:

1. Usiłowanie kradzieży na szkodę pracodawcy stanowi ciężkie naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego dbałości o mienie pracodawcy na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 w związku z art. 100 § 2 pkt 4 k.p. (Wyrok Sądu Najwyższego z 12 lipca 2001 r., I PKN 532/00).

2. Usiłowanie kradzieży lub przywłaszczenia mienia pracodawcy mające znamiona wykroczenia, a nie przestępstwa, może być zakwalifikowane jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych z art. 52 § 1 pkt I k.p., a nie popełnienie przestępstwa z art. 52 § 1 pkt 2 k.p., nawet wówczas gdy jest oczywiste. (Wyrok Sądu Najwyższego z 12 września 2000 r., I PKN 28/00).

3. Stosowane szeroko w ramach przepisów regulaminów pracy lub ustalonych zwyczajów przeszukiwanie członków załogi w celu zapobiegania wynoszeniu mienia zakładów pracy jest zgodne z prawem i nie narusza dóbr osobistych pracowników (art. 23 i 24 k.c.) wówczas, gdy pracownicy zostali uprzedzeni o możności stosowania tego rodzaju kontroli w celu ochrony mienia społecznego i gdy kontrola ta jest wykonywana w porozumieniu z przedstawicielstwem załogi w sposób niepozostający w sprzeczności ze swym społeczno-gospodarczym przeznaczeniem lub zasadami współżycia społecznego (…).(Wyrok Sądu Najwyższego z 13 kwietnia 1972 r., I PR 153/72).