Można zaplanować tylko tyle dni pracy, ile wynika z art. 130 kp

Sporządzając rozkład czasu pracy na dany okres rozliczeniowy, pracodawca może zaplanować tylko taką liczbę dni pracy i godzin pracy, jaka wynika z obliczania metodą podaną w art. 130 kp. Przykładowo, w okresie rozliczeniowym obejmującym sierpień 2015 roku pracownikowi pełnoetatowemu można zaplanować najwyżej 160 godzin pracy, co oblicza się w następujący sposób:

– należy pomnożyć 40 godzin przez liczbę pełnych tygodni okresu rozliczeniowego (w tym wypadku 4), czyli 40 godzin × 4 tygodnie = 160 godzin,

– do tego wyniku należy dodać iloczyn 8 godzin i liczby dni „wystających” poza pełne tygodnie okresu rozliczeniowego, przypadających od poniedziałku do piątku (jest 1 taki dzień – 31 sierpnia), czyli 160 godzin + (1 dzień × 8 godzin) = 168 godzin,

– od tego odejmuje się iloczyn 8 godzin i liczby świąt nieprzypadających w niedzielę (jest 1 takie święto – 15 sierpnia), czyli 168 godzin – (1 dzień × 8 godzin) = 160 godzin.

Gdyby w 1-miesięcznym okresie rozliczeniowym obejmującym sierpień 2015 roku pracodawca zaplanował pracownikowi pełnoetatowemu więcej niż 160 godzin, byłoby to zabronione planowanie nadgodzin.

Jednocześnie w takim okresie rozliczeniowym pracownik musi mieć co najmniej 11 dni wolnych, co oblicza się w następujący sposób:

160 godzin / 8 godzin = 20 dni pracy,

31 dni kalendarzowych w sierpniu – 20 dni pracy = 11 dni wolnych.

Jeśli pracownikowi nie zapewniono w takim okresie rozliczeniowym co najmniej 11 dni wolnych, wówczas naruszono zasadę przeciętnie 5-dniowego tygodnia pracy.

Jeżeli więc pracodawca, który normalnie ma wolne soboty i niedzielę, planuje pracownikom pracę w jedną z sobót lub niedziel (jeśli tylko rodzaj pracy dopuszcza pracę w niedzielę), musi obowiązkowo zaplanować mu w zamian inny dzień wolny. Nie ma żadnej okoliczności, która usprawiedliwiałaby niezaplanowanie takiego dnia wolnego na etapie tworzenia rozkładu.

Więcej na temat rozliczania czasu pracy można przeczytać „Doradcy Kadrowego”.