Żołnierzom zawodowym pełniącym służbę w korpusach podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych przyznaje się dodatek motywacyjny. Przysługuje on za uzyskanie w opinii służbowej oceny bardzo dobrej oraz posiadanie odpowiedniej klasy kwalifikacyjnej.
Zdobywanie klasy kwalifikacyjnej jest procesem długotrwałym. Jest to okres, w którym żołnierz zawodowy uzyskuje odpowiedni poziom wiedzy i umiejętności praktycznych, co potwierdza egzamin. Dlatego wraz z zachowaniem (posiadaniem) klasy kwalifikacyjnej uzyskanej na uprzednio zajmowanym stanowisku służbowym żołnierz zawodowy zachowuje również uprawnienie do związanego z uzyskaną klasą kwalifikacyjną dodatku motywacyjnego, pomimo że został wyznaczony na stanowisko służbowe oznaczone inną specjalnością wojskową.
Oznacza to, że wraz z wyznaczeniem na stanowisko służbowe o innej specjalności wojskowej żołnierz zawodowy nie traci automatycznie uzyskanej wcześniej klasy kwalifikacyjnej, lecz nadal ją posiada (do chwili potwierdzenia lub utraty). Inna interpretacja ustawy z 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych była by niezgodna z istotą dodatku. Na tę kwestię zwrócił uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 maja 2013 r. (I OSK 3024/12). W orzeczeniu tym NSA stwierdził, że dodatek motywacyjny, zgodnie z jego nazwą, powinien mieć rzeczywiście charakter motywacyjny.