Nowe limity umów na czas określony a przedłużenie umowy do dnia porodu i przekroczenie limitu 33 miesięcy

Od 22 lutego 2016 r. obowiązują nowe ograniczenia w zakresie zatrudniania pracowników na podstawie umów o pracę na czas określony, które wprowadziła ustawa z 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 1220).

Zgodnie z nowymi przepisami pracodawca może zawrzeć z pracownikiem nie więcej niż 3 umowy na czas określony, a łączny okres zatrudnienia na podstawie takich umów nie może przekroczyć 33 miesięcy.

Regulacja art. 177 § 3 Kodeksu pracy ma charakter szczególny, a jej celem jest zagwarantowanie pracownicy pozostawania w stosunku pracy do dnia porodu, w przypadku gdy umowa o pracę zawarta na czas określony (lub na okres próbny przekraczający miesiąc) miałaby rozwiązać się po upływie 3. miesiąca ciąży. Dzień porodu jest w takim przypadku ostatnim dniem zatrudnienia.

Ponieważ w tym przypadku do przedłużenia umowy o pracę dochodzi z mocy prawa, bez konieczności aneksowania umowy czy zawierania nowej umowy o pracę, przedłużenie do dnia porodu 3. umowy o pracę na czas określony nie będzie oznaczać zawarcia kolejnej (4.) umowy, a co za tym idzie, nie będzie prowadzić do naruszenia limitu liczby umów na czas określony zawartych między tymi samymi stronami stosunku pracy.

Po przedłużeniu się umowy do dnia porodu może także dojść do przekroczenia 33-miesięcznego okresu zatrudnienia na podstawie umowy (umów) na czas określony. Będzie to jednak spowodowane zastosowaniem bezwzględnie obowiązującego przepisu Kodeksu pracy, a nie wynikiem działań stron stosunku pracy. Ponadto art. 177 § 3 Kodeksu pracy przewiduje przedłużenie umowy jedynie do dnia porodu. Sprzeczne z tym przepisem byłoby więc uznanie, że w razie przekroczenia maksymalnego okresu zatrudnienia na podstawie umów na czas określony w związku z przedłużeniem umowy do dnia porodu dochodzi do przekształcenia tej umowy w umowę o pracę na czas nieokreślony.