Pracownikowi, którego sąd przywrócił do pracy w związku z wadliwym wypowiedzeniem umowy przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 2 miesiące, a gdy okres wypowiedzenia wynosił 3 miesiące – nie więcej niż za 1 miesiąc (art. 47 Kodeksu pracy, dalej: kp).
Natomiast jeżeli do pracy został przywrócony pracownik, który został zwolniony dyscyplinarnie – należy mu wypłacić wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy w wysokości nie większej niż za 3 miesiące i nie mniejszej niż za 1 miesiąc (art. 57 § 1 kp).
Pracownicy chronieni otrzymają pensję w całości
Pracodawca zapłaci za cały okres pozostawania bez pracy, jeżeli nieprawidłowo zwolnił (za wypowiedzeniem lub dyscyplinarnie) pracownicę w ciąży lub w okresie urlopu macierzyńskiego (podstawowego i dodatkowego) a także pracownika:
- w wieku przedemerytalnym,
- ojca wychowującego dziecko w okresie urlopu macierzyńskiego i ojcowskiego,
- w okresie urlopu na warunkach macierzyńskiego w razie przysposobienia dziecka lub przyjęcia na wychowanie,
- podlegającego ochronie stosunku pracy przed rozwiązaniem stosunku pracy na mocy przepisów szczególnych.
Oczywiście warunkiem wypłaty tego wynagrodzenia jest podjęcie pracy przez pracownika lub co najmniej zgłoszenie gotowości do jej wykonywania (por. wyrok SN z 28 maja 1976 r., V PZP 12/75, sygn. akt: OSNC 1976/9/187).
Zasady jak przy ekwiwalencie za urlop
Do wyliczenia wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy stosuje się takie same zasady jak przy obliczaniu ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy. W związku z tym do obliczenia nie należy brać pod uwagę:
- jednorazowych lub nieperiodycznych wypłat za spełnienie określonego zadania bądź za określone osiągnięcie,
- wynagrodzenia za czas gotowości do pracy oraz za czas nie zawinionego przez pracownika przestoju,
- gratyfikacji (nagród) jubileuszowych,
- wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego, a także za czas innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
- ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy,
- dodatkowego wynagrodzenia radcy prawnego z tytułu zastępstwa sądowego,
- wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną,
- kwoty wyrównania do wynagrodzenia za pracę do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę,
- nagród z zakładowego funduszu nagród, dodatkowego wynagrodzenia rocznego, należności przysługujących z tytułu udziału w zysku lub w nadwyżce bilansowej,
- odpraw emerytalnych lub rentowych albo innych odpraw pieniężnych,
- wynagrodzenia i odszkodowania przysługującego w razie rozwiązania stosunku pracy.
W przeciwieństwie jednak do ekwiwalentu urlopowego, przy obliczaniu tego rodzaju świadczenia ustalamy wynagrodzenie za miesiąc a nie za dzień pracy.
Przykład 1:
Pracownik został zwolniony z pracy w sierpniu 2012 r. Otrzymywał
on stałą pensję w wysokości 3.200 zł oraz prowizję uzależnioną od
sprzedaży. Sąd przywrócił pracownika do pracy w marcu 2013 r. i zasądził
2-miesieczne wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy.
Aby obliczyć to świadczenie należy wziąć pod uwagę stałą pensję
pracownika (z sierpnia 2012 r.) oraz średnią z premii jakie uzyskał w
miesiącach sierpień (650 zł), lipiec (720 zł) i czerwiec (810 zł):
3.200 zł + [(650 zł + 720 zł + 810 zł) / 3] = 3.200 zł + (2.180 zł / 3) = 3.200 zł +726,67 zł = 3.926,67 zł.
Ponieważ sąd zasądził 2-miesięczną pensję pracownikowi należy wypłacić wynagrodzenie w wysokości 7.853,34 zł.
Przykład 2:
Pracodawca w marcu 2013 r. zwolnił pracownika, który był
wynagradzany stawką godzinową w wysokości 35 zł. Podwładny odwołał się
jednak do sądu, który przywrócił go do pracy i nakazał wypłacić
wynagrodzenie za 1 miesiąc pozostawania bez pracy.
Obliczenie wynagrodzenia należy rozpocząć od ustalenia średniej
pensji z 3 miesięcy poprzedzających rozwiązanie umowy o pracę
(styczeń-marzec):
- marzec 2013 r.: 168 godzin x 35 zł = 5.880 zł,
- luty 2013 r.: 160 godzin x 35 zł = 5.600 zł,
- styczeń 2013 r.: 176 godzin x 35 zł = 6.160 zł.
5.880 zł + 5.600 zł + 6.160 zł = 17.640 zł.
17.640 zł / 3 = 5.880 zł.
Za czas pozostawania bez pracy pracownikowi należy się wynagrodzenie w wysokości 5.880 zł.
Podstawa prawna:
- art. 42, art. 45, art. 47, art. 48, art. 51, art. 57, art. 59, art. 97 § 3, art. 229, art. 2373 § 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.),
- § 5 i załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki
Socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa
pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (Dz.U. Nr 60,
poz. 282 ze zm.),
- § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29
maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie
niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania
odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz
innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (DzU nr 62, poz. 289
ze zm.),
- § 14–19 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8
stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu
wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz
ekwiwalentu pieniężnego za urlop (DzU nr 2, poz. 14 ze zm.).
Ewelina Tusińska, specjalista prawa pracy
Zobacz także:
