Okres ochrony przedemerytalnej, w którym nie można wypowiedzieć umowy, liczy się zawsze od zwykłego albo obniżonego wieku emerytalnego. Nieco inaczej rzecz się ma z tzw. emeryturą częściową, wprowadzoną w 2013 roku.
Wynikająca z art. 39 Kodeksu pracy ochrona przedemerytalna polega na tym, że pracodawca nie może wypowiedzieć pracownikowi umowy o pracę, jeśli:
- brakuje mu nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego i
- okres zatrudnienia (staż pracy), umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku.
Ten ostatni warunek dotyczy osób urodzonych przed 1 stycznia 1949 r., ponieważ w przypadku młodszych pracowników nie ma wymogu posiadania odpowiedniego okresu składkowego i nieskładkowego – aby przejść na emeryturę wystarczy samo osiągnięcie wieku emerytalnego.
Kodeks pracy nie definiuje pojęcia „wiek emerytalny”. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego przyjmuje się, że chodzi tu o wiek emerytalny, o którym mowa w ustawie z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227).
Prawo do emerytury częściowej nie powinno więc wpływać na ochronę przedemerytalną. Okres ochronny zależy bowiem od wieku emerytalnego, a nie od daty nabycia prawa do przejściowych świadczeń emerytalnych, do których niewątpliwie należy emerytura częściowa. Sąd Najwyższy wypowiedział się jednak w sprawie emerytur pomostowych inaczej.
Podstawa prawna:
- art. 39 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94),
- art. 27 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.),
- art. 18 ustawy z dnia 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2012 r. poz. 637)
Monika Frączek
Zobacz również: Zmiana warunków pracy i płacy pracownikowi przed emeryturą
