Niezależnie od tego, ilu pracodawców ma pracownik w pierwszym roku kalendarzowym pracy, zasady dotyczące pierwszego urlopu w karierze obowiązują aż do końca roku. A zatem tzw. pierwszy urlop można mieć w kilku kolejnych zakładach pracy.
O poprzednim zatrudnieniu można się dowiedzieć np. ze świadectwa pracy (pierwszy urlop wskazuje się tak samo, jak każdy inny – w ust. 4 pkt 1 świadectwa). Jeśli pracownik był zatrudniony u kolejnych pracodawców tylko przez część miesiąca, prawo do pierwszego urlopu nabędzie dopiero po 30 dniach pracy. Należy więc zsumować dni pracy u wszystkich pracodawców.
Przykład 1:
Pracownik został zatrudniony 3 marca w firmie A i pracował tam do końca maja. Następnie zatrudnił się od 6 czerwca u pracodawcy B. Oznacza to, że:
w firmie A nabył prawo do 2/12 rocznego wymiaru urlopu,
w firmie B już w pierwszym dniu zatrudnienia nabędzie 1/12 rocznego wymiaru urlopu (wtedy upłynie bowiem 30 dni pracy po doliczeniu 29 dni pracy u pracodawcy A, za które pracownik nie nabył urlopu).
Jeśli jednak nie było przerw między pracą u poprzedniego i kolejnego pracodawcy, można nie sumować poszczególnych dni urlopu. W takim przypadku wystarczy przyjąć zwykłą zasadę, że pracownik nabywa urlop w dniu, który poprzedza dzień odpowiadający datą pierwszemu dniowi zatrudnienia.
Przykład 2:
Pracownik 3 marca został zatrudniony w firmie A i przepracował tam do końca maja. Następnie, od 1 czerwca zatrudnił się w firmie B. Można przyjąć, że u pracodawcy B prawo do 1/12 rocznego wymiaru urlopu pracownik nabędzie 2 czerwca (gdyż pierwsze zatrudnienie rozpoczęło się 3 marca).
Podstawa prawna:
- art. 153 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.).
Katarzyna Pietruszyńska
Zobacz także:
