Jedną z podstawowych gwarancji zawartych w Kodeksie pracy jest prawo do urlopu wypoczynkowego. Każdemu pracownikowi przysługuje prawo do corocznego, nieprzerwanego, płatnego urlopu wypoczynkowego.
Wymiar urlopu wynosi 20 lub 26 dni – w zależności od stażu pracy pracownika.
Do okresu zatrudnienia, od którego zależy prawo do urlopu i wymiar urlopu, wlicza się:
- okresy poprzedniego zatrudnienia, bez względu na przerwy w zatrudnieniu oraz sposób ustania stosunku pracy,
- okresy nauki związane z ukończeniem określonej szkoły, a także
- inne okresy, jeżeli na mocy przepisów szczególnych podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
Okresami takimi są np. czas służby wojskowej, czy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych, które uwzględnia się przy ustalaniu wymiaru urlopu przysługującego pracownikowi.
Służba zakonna nie ma wpływu na wymiar urlopu
Żaden przepis nie daje możliwości uwzględnienia okresu służby zakonnej do okresu pracy, od którego zależy wymiar oraz nabycie prawa do urlopu wypoczynkowego.
Oznacza to, że osoba, która po wystąpieniu z zakonu podejmuje pierwszą pracę, nabywa prawo do urlopu według zasad obowiązujących w pierwszym roku kalendarzowym pracy, czyli sukcesywnie – z upływem każdego miesiąca pracy w wymiarze 1/12 rocznego wymiaru urlopu. W kolejnym roku kalendarzowym pracownik jest już uprawniony do tzw. kolejnego urlopu wypoczynkowego.
Oznacza to, że z dniem 1 stycznia nabywa prawo do pełnego wymiaru urlopu za dany rok (w przypadku zatrudnienia na okres nie krótszy niż do końca roku) lub do urlopu w wymiarze proporcjonalnym do okresu zatrudnienia, jeżeli zatrudnienie to trwa krócej niż do końca roku.
