Możliwość rozliczenia z polskim kontrahentem w walucie obcej

Jakie warunki musi zawierać umowa z polskim podmiotem, aby rozliczyć się w obcej walucie

W przypadku gdy strony wyraziły zobowiązanie kontraktowe w walucie innej niż polska, spółka (jako dłużnik) może spełnić świadczenie w złotych polskich. Wyjątkiem będzie sytuacja, gdy ustawa, orzeczenie sądowe będące źródłem zobowiązania lub czynność prawna zastrzegają spełnienie świadczenia w walucie obcej. A zatem kontrahent polski może za sprzedany towar wystawić spółce fakturę w walucie obcej.

Jednocześnie w umowie z kontrahentem powinno być zapisane, że płatność za towar ma być dokonana również w walucie obcej. Jednak w przypadku rozliczeń w walucie obcej i wystawienia faktury w walucie obcej przez polski podmiot kwota VAT powinna być wykazywana w złotych polskich, bez względu na walutę, w której ustalona została kwota należności.

Kiedy powstają różnice kursowe

W przypadku rozliczania dokonywanego w walucie obcej mogą powstać różnice kursowe. Z punktu widzenia rozliczeń podatkowych różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe bądź zwiększają koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w art. 15a ust. 2 i ust. 3 ustawy o CIT. Różnice kursowe dodatnie lub ujemne powstają w związku ze zmianą kursu waluty obcej.

A zatem kosztem podatkowym jest różnica pomiędzy wartością przekazanej kwoty, stanowiącej element zapłaty (dzień uregulowania zobowiązania), przeliczonej po faktycznie zastosowanym kursie waluty, a wartością poniesionego kosztu wynikającego z faktury, po jego przeliczeniu na złote według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury.

Kiedy ujemne różnice kursowe możesz zaliczyć do kosztów

Istotny jest moment zaliczenia ujemnych różnic kursowych do kosztów uzyskania przychodów. Różnice kursowe możesz zaliczyć do kosztów podatkowych, dopiero gdy nastąpi faktyczna zapłata za towar bądź usługę.