Odszkodowanie, które pracownik uzyskał w związku z niewypłaceniem w terminie wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, nie jest zwolnione ze składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. W związku z tym należy naliczyć składki na zasadach ogólnych od wypłaconego pracownikowi odszkodowania.
Składki na ubezpieczenia społeczne pracowników odprowadza się od przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiąganego przez pracownika z tytułu pozostawania w stosunku pracy.
Za przychody pracownika z tytułu wykonywania stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, w szczególności:
- wynagrodzenia zasadnicze,
- wynagrodzenia za godziny nadliczbowe,
- różnego rodzaju dodatki,
- nagrody,
- ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i
- wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
W podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników nie uwzględnia się wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, zasiłków oraz przychodów wymienionych w rozporządzeniu ministra pracy i polityki socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.
W kwestii odszkodowań wypłacanych za niewypłacone godziny nadliczbowe wielokrotnie wypowiadały się organy podatkowe. Z interpretacji tych wynika, że odszkodowania (zadośćuczynienia) takie są traktowane jako świadczenie, którego celem jest naprawienie wyrządzonej szkody. Odszkodowania w kwocie przypadającej na wynagrodzenie za godziny nadliczbowe stanowią więc dla pracownika przychód ze stosunku pracy, podlegający oskładkowaniu.
Podstawa prawna:
-
art. 18 ust. 1 i 2 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity: Dz.U. z 2009 r. nr 205, poz. 1585 ze zm.),
-
rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U. nr 161, poz. 1106 ze zm.).
Joanna Goliniewska, specjalista w zakresie ubezpieczeń społecznych
Zobacz także:
