Zdaniem ZUS: w myśl art. 18 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który pracownik uzyskuje w związku z wykonywaniem pracy. Podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie stanowią przychody wymienione w rozporządzeniu ministra pracy i polityki socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Zgodnie z nim, z podstawy wymiaru składek wyłączone są korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagrodzenia lub przepisów o wynagrodzeniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów przedmiotów lub usług. Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że nie rodzi obowiązku opłacania składek korzyść materialna wynikająca z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagrodzenia lub przepisów o wynagrodzeniu, jeśli pracownicy ponoszą za nie częściową odpłatność. W powołanym przepisie nie ma mowy o umowie o pracę, co oznacza, że przedsiębiorca, który wprowadzi analizowane uprawnienie w umowach o pracę swoich pracowników, nie będzie mógł korzystać w tym zakresie ze zwolnienia od składek. Gdy natomiast będzie wynikało z regulaminu wynagradzania, to wartość takiej korzyści majątkowej nie stanowi podstawy wymiaru.
Takie stanowisko ZUS jest korzystne dla przedsiębiorcy i może być wykorzystane przez pracodawców, którzy udostępniają pracownikom samochody służbowe do celów prywatnych. Jeżeli w regulaminie wynagradzania zawrą zapisy o opłatach za takie korzystanie, przychód będzie nieoskładkowany. Jeżeli natomiast pracownik z tego tytułu nie ponosiłby żadnej odpłatności, to uzyskiwałby przychód, od którego powinny być naliczane składki na ubezpieczenia społeczne.
