Warto dopełnić wszelkich starań, aby dane płacowe pracowników zostały przetransportowane z programu kadrowo płacowego firmy dotąd obsługującej klienta do nowego systemu. Jeśli jednak nie jest to możliwe bądź byłoby zbyt kosztowne, powinno się przepisać te dane do programu, z jakiego korzysta biuro. W przeciwnym razie zaistnieje konieczność samodzielnego monitorowania progów podatkowych (a także przekroczenia kwoty ograniczenia składek) i później – ręcznego wystawiania PIT-11.
Od firmy, która dotychczas obsługiwała sprawy pracownicze, należy pobrać wszystkie deklaracje w formie papierowej, a oprócz tego warto uzyskać płytę z bazą danych z Płatnika zawierającą dane o pracownikach klienta za cały okres, w jakim firma ta prowadziła obsługę spraw pracowniczych, a także dane wcześniejsze, jeśli są w ich posiadaniu (jeśli nie – dane te należy bezwzględnie pobrać od pracodawcy). Będzie to bardzo przydatne do celów wystawienia pracownikom dokumentu Rp-7, a także w przypadku, gdy za okresy poprzednie będzie trzeba przygotować korekty raportów. W razie problemów z uzyskaniem bazy danych należy skontaktować się z dostawcą programu „Płatnik”, który szczegółowo wyjaśni, jakie operacje należy przeprowadzić w celu przeniesienia bazy danych.
W celu kontroli przekroczenia kwoty ograniczenia składek należy określić wysokość podstawy składek od wynagrodzeń otrzymanych przez pracowników u ewentualnych poprzednich pracodawców. Jeżeli biuro zdecyduje się na wprowadzenie danych z roku podatkowego do swojego systemu – nie będzie konieczności monitorowania wysokości podstawy składek od wynagrodzeń otrzymanych u obecnego pracodawcy. Jeśli jednak tego nie uczyni – trzeba będzie na bieżąco sprawdzać, czy któryś z pracowników nie przekroczył kwoty ograniczenia.