Brak badań lekarskich a wypadek przy pracy

Przyczyną zewnętrzną wypadku przy pracy nie jest sam „fakt dopuszczenia” do pracy pracownika niezdolnego do jej wykonywania. Przyczyną tą jest „zadziałanie” czynnika zewnętrznego na niepełnosprawny organizm pracownika (wyrok Sądu Najwyższego z 2 grudnia 2003 r., II UK 175/03, OSNP 2004, nr 18, poz. 318).

W związku z ustanowionym w art. 229 § 4 Kodeksu pracy zakazem dopuszczenia pracownika do pracy bez aktualnego orzeczenia lekarskiego za zewnętrzną przyczynę wypadku przy pracy można uznać również dopuszczenie do pracy na podstawie orzeczenia lekarskiego wydanego po upływie terminu, który obowiązuje do przeprowadzenia tych badań lub w przypadku oczywistej błędności tego orzeczenia.

Z oczywistą błędnością zaświadczenia lekarskiego mamy do czynienia wówczas, gdy łatwo można dostrzec jego wady albo braki, bez wnikania w zawartą w nim, zastrzeżoną dla lekarzy, ocenę merytoryczną (orzeczenie SN z 7 lutego 2006 r., I UK 192/05).)

Wypadkiem przy pracy nie będzie natomiast dopuszczenie do pracy pracownika niezdolnego do jej wykonywania, bez naruszenia art. 229 § 4 kp. Gdy pracodawca dopuści do pracy pracownika zgodnie z treścią orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku, a równocześnie w orzeczeniu było w precyzyjny sposób ustalone przeciwwskazania do wykonywania pewnych czynności, uwzględniające stwierdzone schorzenia samoistne pracownika, to nie można mówić o błędnym orzeczeniu lekarskim ani też o przyczynie zewnętrznej zdarzenia w postaci dopuszczenia pracownika do pracy na podstawie oczywiście błędnego orzeczenia lekarskiego. Tak wynika z wyroku SN z 18 sierpnia 2009 r., I PK 18/09.