Dyrektor izby skarbowej, który wydał interpretację w imieniu Ministra Finansów zajął w tej sprawie niekorzystne dla pracowników stanowisko. Stwierdził bowiem, że w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, którą uzyskał podatnik. Dotyczy to także opłacenia składki rocznej na ubezpieczenie pracowników delegowanych w zagraniczne podróże służbowe. Dlatego uznał, że jest to świadczenie opodatkowane jako przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka zaskarżyła to rozstrzygnięcie do wojewódzkiego sądu administracyjnego, ale bezskutecznie. WSA stanął bowiem po stronie fiskusa w tym sporze. W związku z tym sprawa trafiła na wokandę Naczelnego Sądu Administracyjnego.
NSA uznał racje spółki, w związku z czym uchylił zarówno zaskarżony wyrok WSA jak i interpretację indywidualną wydaną w imieniu MF. W uzasadnieniu komentowanego orzeczenia podkreślił m.in., że sam fakt wspomnianego ubezpieczenia należy rozpatrywać nie tyle w kategoriach osobistych korzyści pracownika, co obowiązków pracodawcy związanych z realizacją zobowiązań względem swoich kontrahentów. Ubezpieczenie to jest bowiem warunkiem odbycia podróży służbowej. Nie mając go pracownicy nie mogliby wjechać na terytorium takich państw jak Białoruś czy Rosja. W związku z tym nie powstaje przychód opodatkowany PIT od polisy wykupionej pracownikowi wyjeżdżającemu służbowo
