To pracodawca decyduje, kiedy podwładny odpracuje wyjście prywatne

Od 23 sierpnia 2013 r. zgodnie z przepisami Kodeksu pracy (art. 151 § 2¹) czas odpracowania zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych. Aby tak było muszą zostać spełnione dwa warunki:

• zwolnienie zostało udzielone na pisemny wniosek pracownika,
• czas odpracowania nie narusza prawa do minimalnych odpoczynków dobowych i tygodniowych.

Wniosek pracownika dotyczy tylko samego udzielenia zwolnienia. Datę i czas odpracowania – w razie przychylenia się do prośby pracownika o umożliwienie mu załatwienia sprawy prywatnej w godzinach pracy – wyznacza już sam pracodawca.

Pracownik może wprawdzie zaproponować w termin odpracowania wyjścia z pracy udzielonego mu w celu załatwienia spraw prywatnych, jednak pracodawca nie jest w żaden sposób związany takim wnioskiem pracownika. A jak postąpić, jeśli pracownik już we wniosku o wyjście prywatne zaproponuje termin jego odpracowania?

Należy uznać, że jest to prośba (oferta) „łączna”, której pracodawca nie może swobodnie zmieniać. Akceptacja wniosku oznaczałaby zgodę nie tylko na wyjście prywatne, ale również na proponowany termin. Jeżeli pracodawca zgadza się na termin wyjścia, ale nie chce zgodzić się na proponowany termin jego odpracowania, powinien poinformować o tym pracownika. Jednocześnie należy poinformować zatrudnionego, że aby uzyskać wolne w planowanym przez niego terminie, powinien zmienić wniosek wyłączając z niego proponowany pracodawcy termin odpracowania.