W zadaniowym czasie pracy sam zakres obowiązków nie wystarczy

Zdanie pracownika w kwestii czasu niezbędnego do wykonania powierzanych mu zadań w ramach zadaniowego czasu pracy powinno być traktowane w kategorii opinii (konsultacji), nie zaś zgody (por. wyrok SN z 5 lutego 2008 r., II PK 148/07, OSNP 2009/7-8/93). Przy czym, w razie sporu, po stronie pracodawcy istnieje obowiązek wykazania, że powierzone pracownikowi zadania były możliwe do wykonania w granicach norm czasu pracy określonych w art. 129 Kodeksu pracy.

Zadania można polecać, sporządzając np. plany pracy na dany tydzień, okres rozliczeniowy itd. Nie wystarczy zaś, gdy wręczymy pracownikowi tylko ogólnie sformułowany zakres obowiązków.

Zdaniem SN: Elementem zadaniowego czasu pracy jest wyznaczenie pracownikowi konkretnego zadania (zadań) do wykonania. Z reguły nie mają takiego charakteru obowiązki wynikające z zakresu czynności ze względu na ich ogólność i otwarty charakter (wyrok SN z 15 listopada 2006 r., I PK 117/06, OSNP 2007/21-22/310).

Dla wprowadzenia zadaniowego czasu pracy konieczne jest określenie zadań pracownika nie doraźnie, każdego dnia pracy, lecz w akcie lub aktach kreujących treść jego stosunku pracy. Jeżeli bowiem pracownik wykonuje codziennie, w określonym przez pracodawcę czasie polecenia swego przełożonego, to nie można przyjąć, że jego czas pracy określają zadania (wyrok SN z 4 sierpnia 1999 r., I PKN 181/99, OSNP 200/22/810).

Grażyna Mazur

• Za kilka godzin pracy w sobotę - cały dzień wolny
• W sporze o nadgodziny dowodem może być nie tylko ewidencja
• Wypłata dodatku za niedzielną pracę