Pracownik może być u jednego pracodawcy zatrudniony na dwóch różnych rodzajowo stanowiskach (jeśli tylko ma kwalifikacje do wykonywania pracy na każdym z nich). Może pracować na nich w ramach jednej umowy o pracę (jednego etatu) lub dwóch odrębnych umów o pracę. W pierwszym przypadku wszelkie uprawnienia pracownicze (np. prawo do urlopu) ustala się łącznie.
Są dwie umowy – muszą być dwie informacje o warunkach zatrudnienia
Jeśli pracownik ma podpisane z pracodawcą dwie oddzielne umowy o pracę, należy mu wydać dwie odrębne informacje o warunkach zatrudnienia, z których każda będzie wskazywała urlop proporcjonalny odpowiedni dla pierwszej i drugiej umowy o pracę.
Jeśli jednak pracownik jest zatrudniony na podstawie dwóch odrębnych umów o pracę, to wszelkie uprawnienia pracownicze należy mu ustalić oddzielnie z każdej z tych umów. Na przykład pracownik który ma dwie umowy łącznie dające pełen etat może w praktyce mieć więcej urlopu niż 20 lub 26 dni – ze względu na podwójne zaokrąglanie niepełnych dni urlopu w górę do pełnych dni.
To samo dotyczy informacji o warunkach zatrudnienia. Należy wydać dwie takie informacje – po jednej dla każdej umowy, uwzględniając jedynie warunki dotyczące każdej z nich (np. urlop). Oczywiście część informacji może się w nich powtarzać, np. długość okresu wypowiedzenia.
Uwaga: zazwyczaj przyjmuje się, że pracownikowi, który ma dwie odrębne umowy o pracę z jednym pracodawcą, można prowadzić jedne wspólne akta osobowe, które będą gromadziły dokumenty dotyczące obu umów. Wówczas obie informacje o warunkach zatrudnienia umieszcza się w jednych aktach.
art. 22 § 1, art. 29 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.),
§ 6 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika (Dz.U. z 1996 r. nr 62, poz. 286 ze zm.).
Zobacz także:
