Zbyt długi termin umowy na czas określony – ryzykowny

Jak orzekł w jednym z wyroków Sąd Najwyższy, zawarcie długoterminowej umowy o pracę na czas określony (9 lat) z dopuszczalnością jej wcześniejszego rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem może być kwalifikowane jako obejście przepisów prawa pracy, ich społeczno-gospodarczego przeznaczenia lub zasad współżycia społecznego (wyrok SN z 7 września 2005 r., II PK 294/04, OSNP 2006/13-14/207).

Przy czym sądy pracy kwestionują już nie tylko 9- czy 10-letnie umowy terminowe. Przykładowo, w wyroku z 19 maja 2011 r. (I PK 154/10) Sąd Najwyższy uznał, że zawarcie 5-letniej umowy o pracę na czas określony z możliwością jej wcześniejszego rozwiązania za 2-tygodniowym wypowiedzeniem było sprzeczne ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem umowy tego rodzaju. Nie było bowiem żadnego obiektywnego uzasadnienia dla takiej długości umowy, a pracownica nie miała realnej możliwości negocjowania z pracodawcą warunków zatrudnienia.

Z kolei w przypadku kadry menedżerskiej sądy dopuszczają 5-letni czas obowiązywania umowy terminowej (patrz: wyrok SN z 5 października 2012 r., I PK 79/12).

Inne wyroki sądów dotyczące zawierania umów o pracę na czas określony znajdziesz w miesięczniku „Prawo pracy w orzecznictwie”. Poznasz konsekwencje dla pracodawcy uznania przez sąd pracy umowy na czas określony za umowę bezterminową.