Nie zawsze wydatki związane z leasingiem możesz zaliczyć do kosztów podatkowych

W sytuacji gdy leasing samochodów przeznaczonych na wynajem innemu podmiotowi nie służy osiągnięciu przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, to rat leasingowych i napraw samochodów nie można zaliczyć do kosztów podatkowych.

W rozpatrywanej sprawie chodziło o spółkę, która w 2006 roku podpisała umowę leasingu na kilka samochodów, celem wynajmu za czynsz. W pierwszych dwóch latach trwania umowy spółka rzeczywiście podnajmowała samochody. W 2008 roku nie podjęła żadnych działań, aby szukać potencjalnych najemców. Nie była też w stanie wykazać, kto używał samochody i w jakim celu. Spółka ponosiła koszty leasingu samochodów oraz koszty napraw i serwisu samochodów, które zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Urząd kontroli skarbowej zakwestionował zasadność alokowania do kosztów uzyskania przychodów kosztów leasingu oraz kosztów napraw i serwisu samochodów. Zdaniem organów podatkowych konkretne przeznaczenie samochodów do wynajmu i brak dowodów podejmowania w 2008 roku czynności zmierzających do wykorzystania pojazdów w takim charakterze nie pozwalają na to, by koszty związane zarówno z ich leasingiem, jak i utrzymaniem, m.in. w formie kosztów remontów, powiązać z przychodami spółki. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu przyznał rację organom podatkowym.

Zgodnie z informacją uzyskaną od spółki, samochody zostały wyleasingowane z przeznaczeniem na wynajem i uzyskania przez spółkę przychodu w postaci czynszu z najmu. Spółka nie była w stanie wykazać, ani kto użytkował samochody w 2008 roku, ani w jakim celu. Jak się okazało, pojazdy  były w 2008 roku użytkowane, o czym świadczy przebieg samochodów. Ponieważ auta były użytkowane niezgodnie z przeznaczeniem tzn. nie były wynajmowane innemu podmiotowi, dlatego omawiane koszty nie mogły być uznane za służące zabezpieczeniu źródła przychodów.

Fakt, że wydatki nie są wymienione w katalogu wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów nie oznacza, że stają się kosztami poniesionymi w ustawowym celu. Z uwagi na to, że są to wydatki kwalifikowane, to konieczne jest znalezienie relacji pomiędzy poniesieniem konkretnych wydatków, a celem uzyskania przychodu przez podatnika.

W konsekwencji należy zakładać, że poniesione wydatki przyczynią się do powstania bądź zabezpieczenia źródła przychodów. W omawianym przypadku poniesione koszty w żadnej mierze nie dawały możliwości uzyskania przychodów przez podatnika, ponieważ podatnik nie podjął żadnych działań, aby znaleźć  potencjalnych najemców.

Wyrok NSA z 30 marca 2016 r., sygn. akt II FSK 292/14.