W zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jest nią przede wszystkim podatek naliczony ujęty w otrzymanych fakturach. Podstawowym dokumentem uprawniającym do odliczenia jest, więc faktura. Musi ona stwierdzać w szczególności sprzedaż i jej datę, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.
Elementy faktur zostały określone w rozporządzeniu ministra finansów z 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (dalej: rozporządzenie w sprawie faktur). Począwszy od 1 stycznia 2013 r. wymagania formalne dla faktur zostały złagodzone. Obecnie za fakturę uważa się każdy dokument, który zawiera wszystkie wymagane elementy, wymienione w § 5 tego rozporządzenia. Istotnym novum jest możliwość wystawiania tzw. faktur uproszczonych w przypadku, gdy nabywca jest podatnikiem, a kwota należności ogółem (brutto) nie przekracza 450 zł albo 100 euro.
Faktura taka może nie zawierać nazwy i adresu nabywcy oraz szczegółowego określenia ilości towaru, cen i wartości netto pod warunkiem, że posiada dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.
Faktura uproszczona musi jednak wskazywać NIP nabywcy. Dlatego typowy paragon fiskalny, który NIP-u nabywcy nie zawiera, nie może być traktowany jak faktura uproszczona (ani faktura zwykła) i nie daje prawa do odliczenia podatku naliczonego.
Przepisy § 17-18 rozporządzenia w sprawie faktur określają inne dokumenty zrównane z fakturą (po spełnieniu określonych warunków) takie jak np.: bilety jednorazowe na przejazd, dowody zapłaty za przejazd autostradami, itp. Wśród dokumentów tych nie wymieniono jednak paragonów fiskalnych, dokumentujących drobne zakupy, przejazd taxi, itp.
Odliczenie możliwe jest natomiast z paragonu fiskalnego, który posiada wszystkie elementy wymagane dla faktury uproszczonej. Chodzi tu przede wszystkim o dokumenty pochodzącego z kasy rejestrującej, pozwalającej wprowadzić NIP nabywcy, jeśli oczywiście kwota należności ogółem nie przekracza 450 zł.
Podstawa prawna:
- Art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 oraz art. 106 ust. 1 i ust. 8 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054, ze zm.);
- § 5 oraz § 17-18 rozporządzenia ministra finansów z 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U z 2011 r. nr 68 poz. 360 ze zm.).
Jerzy Andrzej Tomczak, doradca podatkowy
Zobacz także:
