Jeżeli - po zatwierdzeniu rocznego sprawozdania finansowego - jednostka otrzymała informację o zdarzeniach, które mają istotny wpływ na to sprawozdanie, to ich skutki ujmuje w księgach roku obrotowego, w którym informacje te otrzymała.
Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia istotności, w rezultacie poziom ten określa jednostka samodzielnie w przyjętej polityce rachunkowości. W praktyce gospodarczej poziom istotności odnosi się m.in. do:
- 0,5-1% sumy bilansowej lub
- 5-10% wyniku działalności gospodarczej brutto, lub
- 1-2% kapitałów własnych, lub
- 0,1-1% przychodów ze sprzedaży.
Wśród opinii prezentowanych przez biegłych rewidentów za błąd nieistotny można uznać taki, który nie spowoduje zmiany wyniku finansowego do 5%.
Jeśli okazałoby się, że - ze względu na istotność tych zdarzeń - nie można uznać sprawozdania finansowego za rok obrotowy lub lata poprzednie za spełniające wymóg rzetelności i wiarygodności, to kwotę korekty spowodowanej usunięciem takiego błędu należy odnieść na kapitał (fundusz) własny i wykazać jako "zysk (strata) z lat ubiegłych".
Ewidencja księgowa błędu nieistotnego lat poprzednich ujmowana jest w księgach w następujący sposób:
błąd powodujący zmniejszenie zysku lub zwiększenie straty:
- Wn konto 82 „Rozliczenie wyniku finansowego” (w analityce: Skutki błędów z lat ubiegłych),
- Ma różne konta,
- Wn różne konta,
- Ma konto 82 „Rozliczenie wyniku finansowego” (w analityce: Skutki błędów z lat ubiegłych).
