Doprecyzowano zasady amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych

Na świecie pojawiały się różne praktyki w tym zakresie, ponieważ MSR 16 i MSR 38 wskazują, iż zastosowana metoda amortyzacji odzwierciedla tryb konsumowania przez jednostkę gospodarczą oczekiwanych korzyści ekonomicznych ze składnika aktywów (§ 60 MSR 16 i § 92A MSR 38).

Dotychczasowe przepisy objaśniają, iż można stosować różne metody amortyzacji w celu rozłożenia wartości podlegającej amortyzacji danego składnika aktywów na przestrzeni jego okresu użytkowania. Do metod tych zaliczamy metodę liniową, metodę degresywną oraz metodę opartą na liczbie wytworzonych produktów. Wybór konkretnej metody w stosunku do danego składnika aktywów jest uzależniony od oczekiwanego trybu uzyskiwania korzyści ekonomicznych. Metodę taką stosuje się konsekwentnie w kolejnych okresach, chyba że zaistniała zmiana w oczekiwanym trybie uzyskiwania korzyści ekonomicznych z tego składnika aktywów.

Regulacje nie zawierały zakazu stosowania innych metod – była w tym zakresie pełna swoboda. Nowo dodany § 62A w MSR 16 oraz zmieniony § 92A MSR 38 wskazuje jednak, iż metoda amortyzacji oparta na przychodzie uzyskiwanym w wyniku działalności, która przewiduje użytkowanie składnika aktywów, nie jest zasadna. Jak wskazał  wcześniej RMSR (IASB), przychód uzyskiwany w wyniku działalności, która przewiduje użytkowanie składnika aktywów, na ogół odzwierciedla czynniki inne niż konsumowanie korzyści ekonomicznych związanych ze składnikiem aktywów. Na przykład przychód zależy od innych czynników produkcyjnych i procesów, działalności w zakresie sprzedaży i zmian w wielkości i cenach sprzedaży. Na składnik cenowy przychodu może oddziaływać inflacja, która nie ma wcale wpływu na sposób, w jaki dany składnik aktywów jest użytkowany. Nie ma więc wprost związku pomiędzy sposobem korzystania ze składnika aktywów a korzyściami uzyskiwanymi przez jednostkę.

Jedynie w przypadku wartości niematerialnych w wyjątkowych sytuacjach będzie można tę metodę zastosować:

• kiedy składnik wartości niematerialnych jest wyrażony jako miara przychodu, jak opisano w paragrafie 98C MSR 38; lub

• kiedy można wykazać, że przychód i konsumowanie korzyści ekonomicznych związanych ze składnikiem wartości niematerialnych są ściśle skorelowane.

Rozporządzenie weszło w życie 6 grudnia 2015 r. ale podmioty stosują te zmiany prospektywnie w odniesieniu do okresów rocznych rozpoczynających się 1 stycznia 2016 r. i później. Wcześniejsze zastosowanie jest dozwolone. Jeżeli jednostka zastosuje te zmiany w odniesieniu do wcześniejszego okresu, fakt ten ujawnia.