Kiedy nieruchomość inwestycyjną można przenieść do zapasów

Przeniesienia poszczególnych nieruchomości „do” lub „z” nieruchomości inwestycyjnych można dokonać tylko, gdy następuje zmiana sposobu ich użytkowania potwierdzona przez:

• rozpoczęcie użytkowania nieruchomości przez właściciela – w przypadku przeniesienia z nieruchomości inwestycyjnych do nieruchomości zajmowanej przez właściciela;
• rozpoczęcie dostosowywania nieruchomości do sprzedaży – w przypadku przeniesienia z nieruchomości inwestycyjnych do zapasów;
• zakończenie użytkowania nieruchomości przez jej właściciela – w przypadku przeniesienia nieruchomości zajmowanej przez właściciela do nieruchomości inwestycyjnych;
• oddanie nieruchomości stronie trzeciej w leasing operacyjny – w przypadku przeniesienia z zapasów do nieruchomości inwestycyjnych;
• zakończenie budowy i dostosowywania nieruchomości – w przypadku przeniesienia z nieruchomości w budowie do nieruchomości inwestycyjnych.

Jeżeli jednostka zdecyduje się na sprzedaż nieruchomości, która nie zostanie poprzedzona jej dostosowywaniem, wówczas traktuje tę nieruchomość jako inwestycyjną aż do czasu usunięcia jej z ksiąg (wyeliminowania z bilansu), a więc nie zalicza jej do zapasów.

Analogiczna sytuacja następuje wtedy, gdy jednostka rozpoczyna modernizację istniejącej już nieruchomości inwestycyjnej z intencją dalszego jej używania jako nieruchomości inwestycyjnej. Wówczas nieruchomość ta pozostaje nieruchomością inwestycyjną i nie jest przeklasyfikowywana do nieruchomości zajmowanych przez właściciela na czas prowadzenia modernizacji.

Jeżeli jednostka stosuje model ceny nabycia, przeniesienia pomiędzy nieruchomościami inwestycyjnymi, zajmowanymi przez właściciela i zapasami nie powodują zmiany wartości bilansowej nieruchomości przeniesionej oraz nie powodują zmiany ceny nabycia lub kosztu wytworzenia tej nieruchomości do celów wyceny i ujawniania informacji.

• w przypadku przeniesienia nieruchomości inwestycyjnej wykazywanej w wartości godziwej do nieruchomości zajmowanych przez właściciela lub do zapasów, domniemany koszt tej nieruchomości, który zostanie przyjęty do celów jej ujęcia zgodnie z MSR 16 lub MSR 2, równy jest wartości godziwej tej nieruchomości ustalonej na dzień zmiany sposobu jej użytkowania;
• jeżeli nieruchomość zajmowana przez właściciela staje się nieruchomością inwestycyjną, która będzie wykazywana w wartości godziwej, jednostka powinna stosować MSR 16, aż do dnia zmiany sposobu użytkowania tej nieruchomości; ustaloną na ten dzień różnicę między wartością bilansową tej nieruchomości a jej wartością godziwą jednostka powinna potraktować w taki sam sposób jak przeszacowanie zgodnie z MSR 16.