Pracodawca zatrudnia pracownika, który od 2004 roku pobiera emeryturę. Podstawę jej wymiaru ustalono od zarobków z lat 1982–1984. Osiągane wynagrodzenie nie daje podstawy do zmiany podstawy wymiaru. Pracownik wielokrotnie składał wniosek o przeliczenie podstawy wymiaru od zarobków osiąganych po przyznaniu emerytury. Jednakże z uwagi na to, że wskaźnik wysokości wynagrodzenia nie był wyższy, otrzymywał z ZUS decyzje odmawiające. Obecnie odszukał dodatkowe dokumenty i okazało się, że zarobki z lat 1986–1988 są najkorzystniejsze.
W analizowanej sytuacji podstawa wymiaru świadczenia została ustalona z 3 kolejnych lat kalendarzowych, tj. z lat 1982–1984. Możliwe jest zatem przeliczenie podstawy wymiaru od zarobków z innych 3 lat kalendarzowych, tj. np. z lat 1986–1988, które są dla pracownika najkorzystniejsze. Warunkiem przeliczenia podstawy wymiaru jest to, aby nowo obliczony wskaźnik był wyższy od poprzednio obliczonego.
Podkreślenia wymaga, że w przypadku ponownego ustalenia wysokości podstawy wymiaru w trybie art. 111 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych kwota bazowa przyjęta do obliczenia podstawy wymiaru świadczenia to kwota bazowa ostatnio przyjęta do obliczenia świadczenia. Na nowo ustalona podstawa wymiaru emerytury podlega wszystkim waloryzacjom przysługującym do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie tej podstawy.