Jak korygować podatek od wynagrodzeń

Czy wypłacając wynagrodzenie, np. 10 lutego 2016 r. dla pracownika zwolnionego w poprzednim miesiącu (np. 31 stycznia) należy uwzględnić podwyższone koszty uzyskania przychodów (pracownik zamieszkuje poza miejscowością w której wykonywał pracę i złożył stosowane oświadczenie o podwyższonych kosztach uzyskania przychodu) i ulgę podatkową (pracownik złożył PIT-2 w trakcie zatrudnienia). Zdaniem pracodawcy obliczając zaliczkę na podatek od tego wynagrodzenia uwzględnia się koszty podwyższone i ulgę podatkową.

Niestety w tym przypadku nie można potrącić ulgi podatkowej. Obliczając zaliczkę na podatek pracodawca może jednak uwzględnić podwyższone koszty uzyskania przychodów. Swoistej „korekty” kwoty wolnej od podatku dokona sam pracownik w składanym przez siebie zeznaniu podatkowym.

Wynagrodzenie wypłacone byłemu pracownikowi ma swoje źródło w łączącym go wcześniej z pracodawcą stosunkiem pracy, jest więc przychodem ze stosunku pracy. Wypłata przekazana byłemu pracownikowi nie oznacza, że traci ona taki charakter. Były pracodawca, jako płatnik, powinien więc obliczyć i odprowadzić zaliczkę na podatek od takiego wynagrodzenia. Obliczając zaliczkę stosuje przy tym koszty pracownicze, o których mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o PIT, a więc także koszty podwyższone, jeśli były pracownik spełniał w okresie zatrudnienia wymagane warunki.

Natomiast nie ma możliwości odliczenia kwoty wolnej od podatku. Przypomnijmy, że obliczoną zaliczkę pracodawca zmniejsza o kwotę wolną od podatku (46,33 zł), jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złoży zakładowi pracy oświadczenie PIT-2, w którym stwierdzi, że:

• nie otrzymuje emerytury lub renty za pośrednictwem płatnika,
• nie osiąga dochodów z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną,
• nie osiąga dochodów z działalności gospodarczej lub z najmu (dzierżawy), od których ma obowiązek opłacać zaliczki na podatek,
• nie otrzymuje świadczeń pieniężnych wypłacanych z FP lub z FGŚP,
• ten zakład pracy jest właściwy do stosowania tego zmniejszenia.

Oświadczenia PIT-2 nie składa się, jeżeli stan faktyczny wynikający z oświadczenia złożonego w latach poprzednich nie uległ zmianie.

Wynika z tego, że przytoczone tu przepisy odwołują się wprost do określenia „pracownik”. To właśnie „pracownik” składa „zakładowi pracy” oświadczenie PIT-2 uprawniające pracodawcę do stosowania kwoty zmniejszającej podatek. Oświadczenie to zachowuje zatem ważność tylko w trakcie trwania stosunku pracy. Po jego ustaniu strony tego stosunku nie są już dla siebie „pracownikiem” i „zakładem pracy”, w związku z czym pracodawca jako płatnik nie może odliczyć tej kwoty od obliczanej zaliczki (interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 30 września 2013 r., sygn. IBPBII/1/415-691/13/BD).

Bez znaczenia pozostaje w tym przypadku fakt, że podatnik wszystko rozliczy w składanym przez siebie zeznaniu rocznym. Podatek dochodowy jest podatkiem rocznym, dlatego swoistej „korekty” kwoty wolnej od podatku dokona w tym przypadku sam podatnik przy rocznym rozliczeniu podatku w składanym zeznaniu PIT.