Urlopu udziela się w dni, które są dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, w wymiarze godzinowym, odpowiadającym dobowemu wymiarowi czasu pracy pracownika w danym dniu. Jeden dzień urlopu odpowiada 8 godzinom pracy – zasada ta dotyczy także pracowników niepełnoetatowych. Wymiar urlopu dla pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy tego pracownika. Niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia.
Więcej niż 20 lub 26 dni – to możliwe
Zatrudnienie na część etatu wiąże się z pracą przez mniej niż 8 godzin dziennie lub pracę przez część miesiąca. Natomiast dzień urlopu wciąż przelicza się przez 8 godzin. Dlatego też, może się zdarzyć i tak, że pracownik zatrudniony na część etatu będzie w sumie wypoczywał przez więcej niż 20 lub 26 dni. Taka sytuacja, z punktu widzenia obowiązujących przepisów jest dopuszczalna. Należy bowiem odróżnić liczbę dni urlopu do wykorzystania od faktycznej liczby dni wypoczynku – gdyż ta może być różna ze względu na pracę przez mniej niż 8 godzin dziennie.
Przykład:
Pracownik zatrudniony na 1/4 etatu świadczy pracę po 2 godziny dziennie. Ma prawo do 26 dni urlopu w roku. W związku z tym, wymiar urlopu tego pracownika wynosi:
26 dni x 1/4 etatu = 6,5, po zaokrągleniu 7 dni;
7 dni x 8 godzin = 56 godzin.
Przy założeniu, że pracownik codziennie pracuje po 2 godziny, będzie miał w sumie 28 dni wolnych, mimo, że ma 7 dni urlopu.
W związku z tym, podczas wyliczania urlopu niepełnoetatowca należy wziąć pod uwagę przysługujący mu wymiar (20 lub 26 dni pomniejszone zgodnie z częścią etatu). Jeżeli pracodawca dobrze „podstawi” wymiar urlopu i prawidłowo wyliczy jego wymiar w przypadku niepełnego etatu – nie musi się martwić, że de facto pracownik będzie wypoczywał przez więcej niż 20 czy 26 dni. Ważne jest, aby prawidłowo wyliczyć wymiar urlopu.
Obniżamy tylko gdy wyliczony wymiar urlopu jest za wysoki
Zgodnie z kodeksową zasadą, urlop nie może trwać więcej niż:
- 20 dni – w przypadku gdy staż pracy pracownika jest krótszy niż 10 lat,
- 26 dni – gdyż staż pracy wynosi co najmniej 10 lat.
Oznacza to, że urlop pracownika nie może być wyższy niż 20 lub 26 dni. Ale w przypadku pracowników niepełnoetatowych liczbę dni urlopu sprawdzamy nie na etapie udzielania (tu może ich być więcej) ale na etapie obliczania wymiaru (przed pomnożeniem przez 8).
Przykład:
Pracownik jest zatrudniony u pracodawcy A na 7/8 etatu (staż mniej
niż 10 lat). W zakładzie pracował przez styczeń. Natomiast od lutego do
grudnia pracował u pracodawcy B na cały etat.
U pracodawcy A przysługiwał mu urlop w wymiarze:
7/8 x 20 = 17,5, po zaokrągleniu 18 dni;
18 dni x 1/12 (praca przez styczeń) = 1,5 – po zaokrągleniu 2 dni.
Ponieważ pracownik pracuje po 7 godzin dziennie, wykorzystał 2 dni wolnego i jednego dnia przyszedł 2 godziny później do pracy.
Natomiast u pracodawcy B pracownik ma prawo do urlopu w następującym wymiarze:
20 dni x 11/12 (praca od lutego do grudnia) = 18,33 – po zaokrągleniu 19 dni.
W sumie w całym roku pracownikowi przysługiwało 21 dni urlopu. W
związku z tym pracodawca B miał prawo obniżyć pracownikowi urlop o 1
dzień, tak aby w sumie przysługiwało mu w całym roku 20 dni urlopu. Nie
obniżamy natomiast urlopu przez to, że przez pracę na część etatu
pracownik de facto wykorzystał więcej dni wolnych.
Podstawa prawna:
- art. 154, art. 1542 § 1 i § 2, art. 1552a ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.).
Ewelina Tusińska, specjalista prawa pracy
Zobacz także:
