Zgodnie z obowiązującymi przepisami pracodawca zobowiązany jest zwolnić pracownika od pracy na czas niezbędny do stawienia się na wezwanie prokuratury. Uznanym dowodem, usprawiedliwiającym nieobecność pracownika w pracy powinno być imienne wezwanie do osobistego stawienia się wystosowane przez prokuraturę, zawierające jednocześnie adnotację potwierdzającą stawienie się pracownika na to wezwanie. Może się jednak zdarzyć, że pracownik otrzyma wezwanie telefoniczne, co jest dopuszczalne. Jeśli po stawieniu się w prokuraturze przedstawi pracodawcy zaświadczenie, w którym wskazano datę i godziny obecności pracownika w prokuraturze, taki dokument spełnia powyższą regulację.
Zwolnienie od pracy nie zawsze obejmuje cały dzień
Pracodawca musi zwolnić pracownika od pracy na czas niezbędny do stawienia się na wezwanie prokuratury. Nie oznacza to jednak, że zatrudniony, który musi stawić się przed tym organem, może wcale nie przychodzić do pracy w danym dniu.
Takie zaświadczenie stanowi jednak dowód usprawiedliwionej nieobecności pracownika tylko w zakresie godzin w nim wskazanych (z doliczeniem czasu niezbędnego na dotarcie do prokuratury i powrót z niej do zakładu pracy). Pracownik powinien więc, po zakończeniu czynności w prokuraturze, wrócić do pracy.
art. 29 §3, art. 1041 §1 pkt 9, art. 2982 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.),
art. 137 ustawy z 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz.U. nr 89 poz. 555),
§ 3 pkt 4, § 6 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz.U. nr 60 poz. 281 ze zm.).
Zobacz także:
Tagi: kodeks pracy
