Wskazany wyrok Sądu Najwyższego zapadł w sprawie z powództwa M. K. przeciwko S. Spółce Akcyjnej. Otóż pracodawca ten zawarł z pracownikiem (M.K.) umowę o pracę. Zapisano w niej klauzulę, zgodnie z którą jeśli jedna ze stron wypowie umowę przed upływem 3 lat, będzie zobowiązana do zapłacenia drugiej stronie kary umownej w wysokości 30 tys. zł. Kara nie przysługiwała zaś w przypadkach:
- utraty zdolności wykonywania zawodu przez pracownika,
- innych zdarzeń powodujących niemożność wykonywania obowiązków służbowych, oraz
- dyscyplinarnego rozwiązania umowy o pracę.
Pracodawca po 2 latach trwania umowy, zwolnił pracownika dyscyplinarnie. Sprawa trafiła do sądu pracy, a ten uznał rozwiązanie umowy za niezgodne z prawem i zasądził dla pracownika z tego tytułu odszkodowanie. W konsekwencji pracodawca został też zmuszony do zmiany treści świadectwa pracy, poprzez zamieszczenie informacji, że rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę (art. 97 § 3 Kodeksu pracy). Wówczas pracownik wytoczył pracodawcy kolejny proces – tym razem o zapłatę kary umownej na podstawie zapisów umowy o pracę.