Rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia z tytułu długotrwałej choroby

Beata G. była wieloletnim pracownikiem poczty. Przebywając na długotrwałym zwolnieniu chorobowym, wykorzystała cały okres zasiłkowy (182 dni), a następnie ZUS przyznał jej świadczenie rehabilitacyjne na 4 miesiące. W trzecim miesiącu pobierania tego świadczenia Beata G. dwukrotnie pojawiła się w zakładzie pracy, aby spytać o swoją sytuację zawodową i możliwości pogodzenia niezdolności chorobowej z powrotem do pracy. Przy czym pracownica nie posiadała zaświadczenia od lekarza medycyny pracy o zdolności do pracy. Nie deklarowała też, że odzyskała zdrowie i jest gotowa do pracy.

Po upływie pierwszych 3 miesięcy pobierania świadczenia rehabilitacyjnego pracodawca rozwiązał umowę bez wypowiedzenia z art. 53 Kodeksu pracy w związku chorobą trwającą dłużej niż kodeksowe okresy ochronne. Wówczas pracownica zażądała przed sądem przywrócenia do pracy.

Sąd Najwyższy nie uznał jednak roszczenia pracownicy. Stwierdził, że Beata G. przed upływem okresu ochronnego wskazanego w art. 53 Kodeksu pracy nie wyraziła zamiaru powrotu do pracy (nie zgłosiła gotowości do pracy). Nie posiadała też zaświadczenia od lekarza medycyny pracy o zdolności do dotychczasowej pracy. A zatem pracodawca prawidłowo rozwiązał z nią umowę o pracę bez wypowiedzenia.

Źródło: Wyrok Sądu Najwyższego z 21 września 2012 r. (II PK 51/12).

Grażyna Mazur, prawnik, specjalista prawa pracy

• Ustne porozumienie o wypowiedzeniu umowy terminowej
• Przyczyna dyscyplinarnego rozwiązania umowy
• Zwolnienie dyscyplinarne za odmowę wykonywania pracy