Jednostka organizacyjna (działająca zarówno samodzielnie, jak i w ramach osoby prawnej) może być pracodawcą. Aby jednak uzyskać taki status, musi:
Oddział jest pracodawcą, jeśli zatrudnia niezależnie od centrali
Jednostka organizacyjna może być uznana za pracodawcę tylko wówczas, gdy jej samodzielność obejmuje uprawnienie do zatrudniania pracowników (II PK 4/13).
- być dostatecznie wyodrębniona pod względem organizacyjnym i finansowym (np. oddział, filia itp.),
- faktycznie móc zatrudniać pracowników (prowadzić samodzielną politykę kadrową – por też wyrok SN z 6 czerwca 2012 r., III PK 81/11).
Przykład z sali sądowej: J.S. był dyrektorem Zarządu Dróg Miejskich i Komunikacji Publicznej w mieście B. Gdy otrzymał wypowiedzenie, pozwał miasto B. (jako pracodawcę) do sądu pracy. Zażądał m.in. odszkodowania za bezprawne rozwiązanie umowy o pracę.
Sąd rejonowy przyznał to odszkodowanie, ale nie od miasta B., tylko od Zarządu Dróg Miejskich i Komunikacji Publicznej w B. (jako jednostki organizacyjnej i budżetowej miasta B.). Z kolei apelację od tego wyroku złożyło miasto B. Gdy spór dotarł do Sądu Najwyższego, ten w wyroku z 18 września 2013 r. (II PK 4/13) uznał, że wymaga wyjaśnienia, który podmiot jest tu pracodawcą. Przekazał więc sprawę do ponownego rozpoznania. SN wskazał przy tym, że podmiot, który nie ma osobowości prawnej ani nie jest jednostką organizacyjną zatrudniającą pracowników (art. 3 Kodeksu pracy), nie ma zdolności sądowej i procesowej w sprawach z zakresu prawa pracy. Jednostka organizacyjna i budżetowa podmiotu samorządowego może być zaś uznana za pracodawcę jedynie w takiej sytuacji, gdy jej samodzielność obejmuje uprawnienie do zatrudniania pracowników (wyrok SN z 14 grudnia 2004 r., I PK 135/04, OSNP 2005/15/224).
Inne wyroki sądów związane z zatrudnianiem pracowników znajdziesz w miesięczniku „Prawo pracy w orzecznictwie”.
Zobacz także:
Tagi: Orzeczenia SN
