Praktyka absolwencka – dla każdego kto nie ukończył 30 lat

Umowa o praktykę absolwencką stanowi specjalny rodzaj umowy cywilnoprawnej. Można ją zawrzeć z osobą, która:

• ukończyła co najmniej gimnazjum i jednocześnie
• nie skończyła 30 lat.

Jeśli jednak pracodawca przyjmie na praktykę osobę np. na tydzień przed jej 30. urodzinami, może kontynuować praktykę nawet po ukończeniu tego wieku. Są to jedyne wymagania. Nie ma natomiast znaczenia, czy np. praktykant gdziekolwiek wcześniej pracował, prowadził gospodarstwo rolne, działalność gospodarczą, czy wykonywał umowę zlecenia. Wszystko to sprawia, że umowę o praktykę można podpisać niemal z każdym, kto nie ukończył 30 lat (ponieważ rzadko zdarzają się osoby, które nie ukończyły gimnazjum).

Praktyka nie liczy się do limitu 2 umów na czas określony ani do pracowniczego stażu pracy. Pozwala praktykantowi na zdobycie niezbędnego na rynku doświadczenia, a pracodawcy daje:

• możliwość zaoszczędzenia kosztów pracowniczych, ale również
• dodatkowy czas na sprawdzenie umiejętności przyszłego kandydata do pracy (po umowie o praktykę absolwencką można jeszcze zawrzeć 3-miesięczną umowę o pracę na okres próbny, przez co okres sprawdzania danej osoby się wydłuża).

Praktykant nie jest pracownikiem. Nie dotyczą go więc przepisy o płacy minimalnej. Można mu płacić mniej, a nawet zatrudniać go w ramach praktyki bezpłatnej. Ustanowiono natomiast górną granicę pensji – praktykant nie może otrzymywać więcej niż dwukrotność minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Jak powinna wyglądać umowa z praktykantem? Jakie są wymogi formalne co do praktyki? Można o tym przeczytać tutaj.