Kiedy dochód z działalności określa się w drodze oszacowania

Opodatkowanie dochodu

Przedmiotem opodatkowania podmiotów prowadzących nierolniczą działalność gospodarczą jest dochód osiągany z tej działalności, czyli nadwyżka sumy przychodów nad kosztami jego uzyskania. Za dochód z prowadzonej działalności uważa się więc dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg rachunkowych, bądź księgi przychodów i rozchodów.

Ustalenie dochodu

U podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei u podatników prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Ewidencja rachunkowa

Osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą są zobowiązane – co do zasady – do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, albo ksiąg rachunkowych, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych.

Jeżeli ustalenie dochodu (straty) na podstawie tej ewidencji nie jest możliwe, dochód (stratę) ustala się w drodze oszacowania.

Określenie dochodu w drodze oszacowania

W przypadku podatników, na których spoczywa ograniczony obowiązek podatkowy dochód określa się w drodze oszacowania, z zastosowaniem wskaźnika dochodu w stosunku do przychodu w wysokości:

• 5% – z działalności w zakresie handlu hurtowego lub detalicznego;
• 10% – z działalności budowlanej lub montażowej albo w zakresie usług transportowych;
• 60% – z działalności w zakresie pośrednictwa, jeżeli wynagrodzenie jest określone w formie prowizji;
• 80% – z działalności w zakresie usług adwokackich lub rzeczoznawstwa;
• 20% – z pozostałych źródeł przychodów.

Powiązania między podmiotami krajowymi a zagranicznymi

Dochody w formie oszacowania określa się również wtedy, gdy między podmiotami krajowymi a zagranicznymi występują powiązania, tj.:

• podatnik podatku dochodowego mający siedzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Polski (podmiot krajowy) bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym za granicą lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
• osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania albo siedzibę (zarząd) za granicą, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
• te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów

– i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały. Dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Dochody te określa się w drodze oszacowania, stosując następujące metody:

• porównywalnej ceny niekontrolowanej;
• ceny odprzedaży;
• rozsądnej marży („koszt plus”).

Jeżeli zastosowanie żadnej z powyższych metod nie jest możliwe, wówczas stosuje się metody zysku transakcyjnego.

Zasady te stosuje się również do powiązań o charakterze rodzinnym lub wynikających ze stosunku pracy albo majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi lub osobami pełniącymi w tych podmiotach funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze oraz jeżeli którakolwiek osoba łączy funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze w tych podmiotach.

• Zakładasz firmę – zdecyduj się na korzystną formę opodatkowania
• Opodatkowanie wspólników spółek osobowych
• Opodatkowanie według skali