Coraz popularniejszą formą rozliczania się jednostek sektora finansów publicznych z kontrahentami są tzw. umowy barterowe. Istotą umów barterowych jest wymiana towarów lub usług bez użycia pieniędzy.
Przy operacjach barterowych nie mamy do czynienia ani z wydatkiem podlegającym realizacji z budżetu, ani też z dochodem odprowadzanym na jego rachunek.
Właściwym sposobem ewidencji operacji wynikających z umowy barterowej jest ich księgowanie za pośrednictwem konta 201 „Rozrachunki z odbiorcami i dostawcami”. W tym przypadku, konto 221 nie będzie miało zastosowania, bowiem nie wystąpią należności budżetowe (opis do planu kont z załącznika nr 3 rozporządzenia w sprawie szczególnych zasad rachunkowości).
Dla przykładu można podać sytuację, w której jednostka podpisała umowę na wycinkę drzew w zamian za uzyskane w ten sposób drewno. Usługa wycięcia drzew została wyceniona tak samo jak drewno pozostałe po wycince.