Przewożenie materiałów niebezpiecznych obarczone jest ogromnym ryzykiem, które dotyczy zarówno zdrowia czy życia ludzkiego, jak i mienia oraz środowiska naturalnego. Stąd przy transporcie towarów z tej grupy należy bezwzględnie przestrzegać przepisów Konwencji ADR, jej aktów wykonawczych, a w Polsce dodatkowo ustawy o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych.
Podział DGR
Pośród materiałów określanych mianem niebezpiecznych wyróżniono 13 klas zagrożeń. Pierwszą stanowią materiały i przedmioty wybuchowe, drugą gazy, trzecią łatwopalne płyny. W czwartej klasie, podzielonej na 3 kategorie znajdują się łatwopalne ciała stałe lub samozapalne, a także te, które przy kontakcie z wodą emitują łatwopalny gaz. Klasa piąta (podzielona na 2 kategorie) to utleniacze i nadtlenki organiczne, szósta (podzielona na 2 kategorie) materiały trujące i zakaźne, siódma radioaktywne, a ósma żrące. Ostatnia kategoria obejmuje pozostałe niewymienione towary niebezpieczne.
O zakwalifikowaniu towaru do odpowiedniej grypy decyduje uprawniona instytucja badawcza, która wydaje certyfikat poświadczający przynależność do danej klasy oraz nadaje mu czterocyfrowy numer UN. W ten sposób wyznaczane są metody, opakowanie i procedury bezpieczeństwa właściwe dla danego materiału.
Zasady przewozu
Konwencja ADR określa 3 dozwolone sposoby przewozu materiałów niebezpiecznych z wykorzystaniem transportu drogowego. Jego wybór należy do przewoźnika.
Po pierwsze przewóz może być wykonywany w sztukach przesyłki, czyli atestowanych opakowaniach, które są przystosowane do tego typu transportu, zawierające ładunek lub same opakowania razem z nalepkami ostrzegawczymi, numerem UN. Dodatkowo w przypadku materiałów wybuchowych wymagana jest prawidłowa nazwa materiału znajdującego się w opakowaniu. Transport może się odbywać w pojazdach skrzyniowych, kontenerach, na platformach lub autach ze specjalnym nadwoziem. Niezbędne jest oznakowanie pojazdu oraz wyposażenie go w sprzęt ochronny, awaryjny oraz gaśniczy.
Kolejnym wariantem jest przewóz luzem stosowany w przypadku towarów najmniej niebezpiecznych, które przewozi się bezpośrednio w skrzyni ładunkowej lub kontenerze odpornym na chemiczne działanie ładunku.
Z kolei transport w cysternie jest dozwolony, gdy posiada ona odpowiednią konstrukcję i wyposażenie potwierdzone świadectwem dopuszczenia do przewozu towarów niebezpiecznych wydanym przez Transportowy Nadzór Techniczny.
Pojazd, którym przewożone są dane materiały musi być oznakowany pomarańczowymi, prostokątnymi tablicami z wypisanymi na czarno numerami zagrożenia oraz numerem UN, które należy umieścić z przodu i tyłu pojazdu oraz po bokach (w przypadku cystern wielokomorowych oraz gdy na tylna lub przednia tablica nie zawiera napisów – ta boczna musi je mieć).
Sylwia Stwora
Zobacz także:
