Przykład:
Sporządziłam wniosek o emeryturę dla pracownika, który jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Chciałabym go złożyć w ZUS na początku czerwca 2013 roku. Rozwiązanie stosunku pracy nastąpi 30 czerwca 2013 r. Pracownik urodził się 12 grudnia 1948 r. Ma ponad 38 lat pracy. Dołączone do wniosku dokumenty potwierdzają wprawdzie okresy zatrudnienia w ramach stosunku pracy i okresy nieskładkowe, ale jednak pracownik nie przedłożył zaświadczeń potwierdzających wysokość osiąganych wynagrodzeń za poszczególne lata. Firmy nie istnieją i nie ma możliwości uzyskania zaświadczeń.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przedłożone przez pracownika dowody w sprawie dają podstawy do przyznania przez ZUS emerytury. Pracownik ma ukończone 60 lat i 35-letni okres składkowy i nieskładkowy. Ostatnim tytułem ubezpieczenia przed zgłoszeniem wniosku jest ubezpieczenie z tytułu stosunku pracy. Należy jednak pamiętać, że jednym z warunków do przyznania wcześniejszej emerytury jest złożenie wniosku przed osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego uprawniającego do emerytury. Nie zachodzi zatem sytuacja, aby z powodu nieprzedłożenia dowodów ZUS był zobowiązany do wydania decyzji zaliczkowej w sprawie.
W interesie zainteresowanego jest złożenie wszelkich dowodów potwierdzających osiąganie wysokości wynagrodzenia za poszczególne lata kalendarzowe. Na ich bazie ZUS wybiera najkorzystniejsze zarobki do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego (dla nowych emerytur) czy też podstawy wymiaru emerytur obliczanych na starych zasadach lub też według mieszanego sposobu.
Bywają sytuacje, niezależne od osoby zainteresowanej, kiedy tej dokumentacji nie ma. Dlatego też, jak wcześniej wskazano, za okresy, w których wnioskodawca podlegał ubezpieczeniom z tytułu umowy o pracę – na które nie ma potwierdzenia o wysokości wynagrodzenia – ZUS przyjmie wynagrodzenie minimalne obowiązujące w tych okresach, proporcjonalnie w stosunku do wymiaru czasu pracy.
