Odszkodowanie za szkodę powstałą wskutek niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy z tego powodu, nie dłuższy jednak niż 6 tygodni.
W praktyce budzi problem ustalenie podstawy odszkodowania – czy stanowi ją wynagrodzenie otrzymywane u dotychczasowego pracodawcy, który naruszył obowiązek terminowego/właściwego wydania świadectwa pracy, czy też podstawę tę stanowi wynagrodzenie, które pracownik by otrzymał gdyby podjął nowe zatrudnienie. Przeważa jednak stanowisko, że podstawą obliczenia tego świadczenia jest wynagrodzenie, jakie pracownik otrzymałby, gdyby podjął nowe zatrudnienie po otrzymaniu w terminie prawidłowego świadectwa pracy. Zatem to pracownik musi udowodnić wysokość utraconego zarobku.
Zasady obliczania wysokości odszkodowania reguluje rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy, które w tej materii odsyła do zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop (§ 2 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia o wynagrodzeniu). Te zaś unormowane są w rozporządzeniu ministra pracy i polityki socjalnej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalenia i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop.
Odszkodowanie przysługuje pracownikowi niezależnie od prawa wystąpienia z wnioskiem do pracodawcy, a w razie odmowy do sądu pracy, o sprostowanie świadectwa pracy.
Roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej wskutek nieprawidłowego lub nieterminowego wydania świadectwa pracy przysługuje pracownikowi także niezależnie od odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia, o którym mowa w art. 56 kp w zw. z art. 58 kp. Odszkodowanie za okres pozostawania bez pracy wskutek wydania niewłaściwego świadectwa pracy może być jednak przyznane tylko w zakresie szkody, która nie została wyrównana odszkodowaniem z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia (uchwała SN z 13 lipca 1976 r., I PZP 22/76, publ. OSNCP 1977, nr 2, poz. 21).
Ponadto pracownik może dochodzić naprawienia innej szkody niż utrata zarobków w związku z pozostawaniem bez pracy z powodu niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy. Podstawę takiego roszczenia stanowi wówczas art. 471 kc w zw. z art. 300 kp (wyr. SN z 13 października 2004 r., II PK 36/04, publ. OSNP 2005, nr 8, poz. 106). Przykładowo można tu wymienić utratę świadczeń z ubezpieczenia społecznego.
Podstawa prawna:
- Art. 99 § 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.).
- § 2 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz.U. nr 62, poz. 289 ze zm.).
- § 14–19 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz.U. nr 2, poz. 14 ze zm.).
Paulina Rybicka-Telec, prawnik
Zobacz także:
