W ewidencji czasu pracy ważna jest rzeczywista liczba godzin

Harmonogram czasu pracy to rozkład godzin na poszczególne dni tygodnia. Ewidencja jest natomiast dokumentem, w którym pracodawca wpisuje faktyczną liczbę godzin, jaką w danym dniu pracownik przepracował.

Przykład:

Pracownik miał zaplanowaną pracę na 8 godzin. Po 3 godzinach poczuł się źle i pracodawca pozwolił mu pójść do domu. W ewidencji czasu pracy należy zatem wpisać, że w danym dniu pracownik pracował jedynie przez 3 godziny.

Wpisać też trzeba oddany dzień wolny

Pracownikowi wykonującemu pracę w niedzielę pracodawca w pierwszej kolejności powinien zapewnić innego dnia wolnego od pracy (najlepiej w okresie 6 dni poprzedzających lub następujących po takiej niedzieli), a dopiero w przypadku gdy nie może tego uczynić, musi wypłacić mu wynagrodzenie powiększone o 100% dodatek za każdą godzinę pracy w niedzielę. Obowiązek udzielenia dnia wolnego istnieje niezależnie od liczby godzin przepracowanych przez pracownika w tym dniu.

Przykład:

Nawet za 1 godzinę pracy w niedzielę należy oddać cały dzień wolny od pracy. W związku z tym po oddaniu takiego dnia wolnego, jeśli np. w takim dniu pracownik miał przepracować 8 godzin, pozostanie 7 godzin „niedopracowanych” do pełnego nominału czasu pracy przewidzianego dla okresu rozliczeniowego.

Mimo niewypracowania – z powodu oddania dnia wolnego – pełnej liczby godzin zaplanowanych w danym miesiącu, w ewidencji czasu pracy nie można fikcyjnie „wyrównać” liczby godzin. Trzeba bowiem zawsze ewidencjonować faktyczne godziny pracy. Warto jednak dokonać adnotacji w ewidencji, że udzielony pracownikowi dzień wolny stanowił rekompensatę np. 3-godzinnej pracy w niedzielę.

Uwaga! Oczywiście mimo niewypracowania pełnej liczby godzin w miesiącu, trzeba w tym wypadku zapłacić pracownikowi tak, jak gdyby te godziny były przepracowane.

Podstawa prawna:

• art. 151¹¹ ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.),
• § 8 pkt 1 i § 8a rozporządzenia MPiPS z 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika (Dz.U. z 1996 r. nr 62, poz. 286).

Autor: Joanna Kaleta, aplikant adwokacki
Opracowanie redakcyjne: Michał Tomaszewski

• Pracownik ma prawo do zapłaty za przerwę w czasie pracy
• Przy udzielaniu przerwy liczy się faktyczny a nie planowany czas pracy
• Pracownik może wykorzystać przerwę w czasie pracy w dowolny sposób