Wypowiedzenie z powodu utraty zaufania do pracownika

Cecylia D. pracowała jako główna księgowa. Pracodawca wypowiedział jej umowę o pracę z powodu utraty zaufania, naruszenia zasad współżycia społecznego (stwarzania atmosfery niepewności i zagrożenia), oraz braku współpracy z innymi pracownikami, a także z prezesem spółki. Bywały sytuacje, gdy Cecylia D. i prezes używali wobec siebie obelżywych słów w obecności innych pracowników.

Cecylia D. publicznie kwestionowała ponadto decyzje prezesa dotyczące zakupu sprzętu biurowego oraz wypłaty wynagrodzeń. Pracownica odwołała się od wypowiedzenia do sądu pracy i spór ostatecznie dotarł do Sądu Najwyższego.

Sąd Najwyższy stwierdził, że pracownik ma prawo do krytyki decyzji pracodawcy, popartej rzeczowymi argumentami. Jednak ostentacyjne kwestionowanie przez pracownika decyzji pracodawcy przy użyciu słów obraźliwych, zamiast argumentów merytorycznych, wykracza poza granice dozwolonej krytyki. Tego rodzaju zachowania pracownik nie może usprawiedliwiać nawet twierdzeniem, że kierował się dobrem zakładu pracy. Nawet gdyby brak entuzjazmu i aprobaty dla decyzji przełożonego wyrażany przez pracownika wynikał z jego rzeczywistej troski o zakład pracy i głębokiego przekonania o słuszności swoich racji, takie zachowanie może uniemożliwiać porozumienie miedzy stronami stosunku pracy i spowodować w konsekwencji, utratę zaufania pracodawcy do pracownika. W takiej sytuacji, zdaniem SN, utrata zaufania do pracownika może być usprawiedliwioną przyczyną wypowiedzenia mu przez pracodawcę umowy o pracę.